Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ, καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.“
Μετά βαΐων και κλάδων” η υποδοχή του Χριστού στην πόλη της Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαΐων. Έτσι όπως υποδέχεται ο κόσμος κάθε ξεχωριστό πρόσωπο. Πανηγυρίζει για τον ερχομό του, δοξάζει το γεγονός, θυμάται, ζητά, κραυγάζει, χαιρετά, ενθουσιάζεται. Κι αυτό συμβαίνει πάντοτε.
Την Αγία και Μεγάλη Δευτέρα μνήμη του μακαρίου Ιωσήφ του Παγκάλου και της από τον Κύριο "καταρασθείσης και ξερανθήσης συκής'. Στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας παρουσιάζεται σε μας εις τύπον Χριστού ο Ιωσήφ. "...ΕΙκών δε ούτος Χριστού, ότι και ο Χριστός παρά των ομοφύλων Ιουδαίων φθονείται..." Και η συκή εικονίζει την Συναγωγή των Εβραίων η οποία " άμοιρος πνευματικών καρπών, αρά ξηραίνει...".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου