Ήταν θαρρώ Γενάρης του 2004, με την χώρα να μπαίνει στην πορεία τόσο για τις βουλευτικές εκλογές όσο και μετέπειτα για τις ευρωεκλογές. Το Πασοκ ήταν σε μια από τις πιο δύσκολες φάσεις του, και αφού είχε δοκιμάσει τα πάντα, γνώριζε εκ των προτέρων πως δεν θα κέρδιζε τις εκλογές συνεπώς ρίχτηκε στην μάχη με μοναδικό στόχο του, την όσο το δυνατόν μικρότερη διαφορά από την ΝΔ του Καραμανλή που πρέσβευε το ¨σεμνό και ταπεινό".
Μια κατακερματισμένη αριστερά που προσπαθούσε διακαώς να βρεθεί εντός βουλής και να διδάξει ως πρωτοπόρα μια άλλου τύπου κινηματική κουλτούρα συνεργασιών, να είναι σε πλήρη παράλυση από τα ιστορικά λάθη του παρελθόντος της. Ένα κυβερνητικά φθαρμένο πασοκ πανικόβλητο με τεράστιες εσωτερικές αντιφάσεις και νέο αρχηγό, να προτάσσει την περίφημη «αμφίπλευρη διεύρυνση» τοποθετώντας στο επικρατείας Μάνο, Ανδριανόπουλο, Δαμανάκη και Ανδρουλάκη.
Σε αυτό λοιπόν το κλίμα, γεννήθηκε μέσα απο τον Χώρο Διαλόγου για την Ενότητα και Κοινή Δράση της Αριστεράς η αυτοαποκαλούμενη Πρωτοβουλία για τη Συσπείρωση που μετέπειτα γέννησε τον ΣΥΡΙΖΑ-ενωτικό ψηφοδέλτιο. Ένα εγχείρημα που για την εποχή του ήταν καινοτόμο και πέτυχε. Και ποιος δεν θυμάται τον Αλέκο Αλαβάνο λίγο πιο μετά να λέει από το βήμα του συνεδρίου του Συν ανοιγόμαστε σε νέες θάλασσες πλέον;
Σήμερα παρακολουθώ με προσοχή τις διαδικασίες της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης- Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, κίνηση των 58 ή όπως αλλιώς λέγεται, καθώς επίσης και όλες τις κινήσεις που γίνονται για να το οργανώσουν σε μια εκλογική συμμαχία . Βλέπω τα κόμματα που φλερτάρουν με την ιδέα, τις οργανώσεις που ενδεχομένως και να γεννήθηκαν για τον λόγο αυτόν, τις κινήσεις αλλά και τις προσωπικότητες που το απαρτίζουν, να προσπαθούν τόσο πολύ και διακαώς να απαρτίσουν την μορφή του παλιού συνασπισμού. Όπως επίσης βλέπω και την ΔΗΜΑΡ να έχει την κλασσική αλλεργία που είχε και τότε σε κάθε προσπάθεια συνεργασίας.
Αναρωτιέμαι αν θυμούνται τι έλεγαν πολλοί εξ αυτών για τις κινήσεις συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ-ενωτικό ψηφοδέλτιο τον Γενάρη του 2004. Πόσα είχαν προσάψει στις διεργασίες της δημιουργίας του Χώρου Διαλόγου για την Ενότητα και Κοινή Δράση της Αριστεράς; Πόση λάσπη στον Αλαβάνο και σε άλλα επιφανή στελέχη; πόσο πολύ λοιδορούσαν την πρωτοβουλία αυτήν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που σήμερα πλασάρουν τους 58 ως κίνηση βγαλμένη μέσα από τα σπάργανα της Παρθενογενέσεως ;Μάλιστα παρατηρώ και μερικούς που χλεύαζαν το διήμερο ευρωδημοψήφισμα στον Συν το 2009 χύνοντας ατέλειωτο φαρμάκι τότε, σήμερα να ανακαλύπτουν την πενικιλίνη της εσωκομματικής δημοκρατίας και να το κάνουν μόδα.
Πραγματικά αναρωτιέμαι ποιός είναι πραγματικά ο στόχος τους, να αναγεννηθεί το ΠΑΣΟΚ, να σωθούν οι ίδιοι, να χτυπήσουν τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, ή να συνεχίσουν ως αποκούμπι της ΝΔ; Βρισκόμαστε στην εποχή όπου θέλουν να κυριαρχεί η αντίληψη ότι έχουν τελειώσει οι ιδεολογίες, οι παραδοσιακές πολιτικές δομές αντικαθίστανται από ελιές και καιροσκοπικές συμμαχίες. Σε αυτό το πλαίσιο έρχονται και οι 58 να φέρουν έναν νέο αέρα! Η σοσιαλδημοκρατία, με τη μορφή που είχε και με την μορφή που έδρασε έχει αποτύχει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έχει ξεπεραστεί ιστορικά και έστρωσε παντού το χαλί στην νεοφιλελεύθερη, συντηρητική πολιτική.
Από την μία η παλιά συνταγή του ΣΥΡΙΖΑ-ενωτικό ψηφοδέλτιο και από την άλλη οι ίδιοι και οι ίδιοι οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι ξαναζεσταμένη σούπα και όχι λαχταριστό φαγητό. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι απαρτίζεται από στελέχη του εκσυγχρονισμού ούτε ότι ήδη άρχισε να δείχνει διαπιστευτήρια καθαρού οπορτουνισμού (βλέπε Τατσόπουλο που μέχρι εχθές έβριζαν και κατηγορούσαν).Ο λόγος για τον οποίο το εγχείρημα θα βουλιάξει είναι επειδή έρχονται απ το χθες. Δεν εκφράζουν ούτε στο ελάχιστο τον κόσμο που πλήττεται περισσότερο από την οικονομική κρίση, δεν λένε τίποτα καινούργιο, δεν θίγουν βασικά πολιτικά θέματα, τους απασχολεί ο κομματικός μικρόκοσμος, δεν προωθούν την πολιτική αναγέννηση αλλά την κομματική νεκρανάσταση πράγμα εξαιρετικά ντεμοντέ και επικίνδυνο.
Tου Αλέξανδρου Παπασπυρόπουλου - eklogika.gr
απο το eklogika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου