Η μεταπολίτευση ήρθε με τίμημα το δράμα και την προδοσία της Κύπρου και τις ζωές εκείνων που αντιστάθηκαν στη χούντα. Αυτό που κατάφερε στις πρώτες δεκαετίες δεν ήταν λίγο. Εγκαθίδρυσε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία που δεν ήταν «αναιμική», δημιούργησε έναν νέο δημόσιο χώρο, κατοχύρωσε πρωτοφανή στοιχεία οικονομικής δημοκρατίας, γέννησε νέα πολιτιστικά ρεύματα, τροφοδότησε ιδέες και δράσεις.
Απήλλαξε τον τόπο από την κατάρα της εθνικοφροσύνης, του αντικομουνισμού και του φόβου του χωροφύλακα. Αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση, εκσυγχρόνισε το οικογενειακό δίκαιο, δημιούργησε τα θεμέλια ενός κοινωνικού κράτους στην παιδεία, στην υγεία και στις συντάξεις και θεσμοθέτησε ένα προοδευτικό πλαίσιο στις εργασιακές σχέσεις.
Για τον λόγο αυτό πολεμήθηκε ανηλεώς από ένα σύστημα ισχύος, πολιτικής και οικονομικής, το οποίο δεν έπαψε επί χρόνια να κηρύσσει το τέλος της.
Οι κατακτήσεις αυτές δεν κράτησαν για πολύ. Η επόμενη φάση οδήγησε στη διαφθορά, το πελατειακό κράτος και την επικράτηση οικονομικών πολιτικών που οδήγησαν σε μια οικονομία και κοινωνία που γιγαντώθηκε πάνω σε πήλινα πόδια.
Η στρεβλή αυτή ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα – και παρά τους αγώνες του λαού μας – οδήγησε στην Ελλάδα των μνημονίων που πλήρωσε την ένταξή της σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που γινόταν ολοένα πιο αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη.
Από τα μνημόνια και μετά – και παρά τις Αλκυονίδες μέρες του 2015 που έδειχναν ότι μπορούσαμε και αλλιώς – η Ελλάδα έπαψε να είναι δημοκρατία.
Η οικονομική, κοινωνική και εξωτερική της πολιτική πλέον υπαγορεύεται από τους δανειστές και το ΝΑΤΟ, οι εργασιακές σχέσεις έχουν ρυθμιστεί προς όφελος του κεφαλαίου, ο δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος έχει πέσει στα χέρια των λίγων (ντόπιων και ξένων), τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται σε ένα όργιο καταστολής και αυθαιρεσίας, το σύνταγμα κατακουρελιάζεται, το κοινωνικό κράτος αποδομείται, το εργατικό δυναμικό μεταναστεύει, η ακρίβεια κάνει τον βίο αβίωτο, η στέγαση είναι χτικιό, και τα δρεπανηφόρα άρματα του νεοφιλελευθερισμού και της διαφθοράς θερίζουν τις προϋποθέσεις για μια αξιοπρεπή ζωή για τους πολλούς.
Τελικά η ολιγαρχία, με τους δανειστές και τις κυβερνήσεις υπηρέτες τους, πέτυχαν την άρση κάθε πολιτικής και οικονομικής δημοκρατικής δομής στη χώρα.
Μισό αιώνα μετά, το ΜέΡΑ25 αποδίδει φόρο τιμής στους ανθρώπους που πάλεψαν για την πτώση της φασιστικής στρατιωτικής χούντας, στους ανθρώπους που εργάστηκαν για την κοινωνική αναγέννηση έξω από τα σκοτάδια του δεξιού κράτους, για την κατοχύρωση των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων στην υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τις μεταφορές.
Στις σκοτεινές μέρες που ζούμε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη υπηρεσία στη δημοκρατία από το να παλέψουμε για την ανάκτηση αυτών των κοινωνικών δικαιωμάτων, για ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη, ειρήνη, και περιβαλλοντική ισορροπία – από το να δημιουργήσουμε την κοινωνική και πολιτική αντιπαράταξη στην ολιγαρχία αυτή που καταβρόχθισε τις κατακτήσεις της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου