Ο Γενικός Γραμματέας του Επιμελητηρίου Ευβοίας Γιάννης Μαραγκός για την φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών

Στην προσπάθειά τους στο οικονομικό επιτελείο να δικαιολογήσουν την αδυναμία τους να ελέγξουν την μεγάλη φοροδιαφυγή στα πετρελαιοειδή και το παρεμπόριο έχουν επιδοθεί σε μία συντονισμένη προσπάθεια σπίλωσης της μικρομεσαίας επιχείρησης.

Παράλληλα έχει ξεκινήσει ένας ανελέητος αγώνας να στραφεί η κοινωνία κατά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δημιουργώντας ένα τοξικό έως εχθρικό περιβάλλον ανάμεσα πελατών και επιχειρήσεων.

Μιλούν για παραδείγματα των 10.000 ευρώ που δηλώνει το 70%, ή λιγότερα από 7.000 ευρώ που δηλώνει το 20% των επαγγελματιών.

Αναφέρονται στα μικρότερα εισοδήματα των επαγγελματιών από τους εργαζόμενους τους και επιτηδευμένα ξεχνούν ότι οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο.

Παραβλέπουν την δωδεκαετή οικονομική κρίση που σίγουρα δεν ευθύνονται οι ίδιοι και τρία χρόνια υγειονομικής κρίσης, με πολλές λάθος επιλογές όχι φυσικά από την πλευρά των επαγγελματιών.

Ηθελημένα αγνοούν ότι η ΜμΕ προσπαθεί να κρατηθεί στα πόδια της με νύχια και με δόντια έστω και αν πολλές φορές ο επαγγελματίας φθάνει στο σημείο να εκποιεί μέρος της περιουσίας του από παλαιά εισοδήματα προσδοκώντας μάταια σε μία δικαιότερη αντιμετώπιση.

Δεν αναρωτήθηκαν ποτέ εάν τα εν λόγω χαμηλά εισοδήματα δεν είναι λόγω φοροδιαφυγής αλλά λόγω της εχθρικής αντιμετώπισης που έχει η μικρομεσαία επιχείρηση από την Πολιτεία.

Δεν σκέφτηκαν ποτέ ή δεν θέλουν να δεχτούν πως, μία επιχείρηση που έχει τζίρο περισσότερα από 200.000 ευρώ ετησίως, γιατί φθάνει να δηλώνει κέρδη κάτω από 10.000 ευρώ.

Δεν θα αναφερθώ στο άδικο τέλος επιτηδεύματος και τον αποκλεισμό των επαγγελματιών από το αφορολόγητο των 10.000, θα εστιάσω στα επιπλέον βάρη μιας μικρομεσαίας επιχείρησης, που είτε λόγω άγνοιας είτε λάθος χειρισμού του Οικονομικού επιτελείου, το πραγματικό κέρδος των 25.000 - 30.000 γίνεται 10.000 ευρώ ή ακόμη πολύ μικρότερο.

Μιάς και αναφέρουν όμως αριθμούς και παραδείγματα, με τα ίδια ακριβώς θα αντιπαρατεθώ.

Παράδειγμα 1: Η χρήση πληρωμής με POS (που για να ξεκαθαρίζω την θέση μου καλώς καθιερώθηκε ), σε αντίθεση με την πολύ μεγάλη προμήθεια των τραπεζών και την ανοχή της κυβέρνησης έχει φέρει στις επιχειρήσεις ένα τεράστιο κόστος. Ενδεικτικά για μία επιχείρηση με μέσο ημερήσιο τζίρο 1000 - 1500 ευρώ η προμήθεια των συναλλαγών ανέρχεται σε 9000 ευρώ ετησίως.

Παράδειγμα 2: Η επαναλαμβανόμενη άρνηση καθιέρωσης του ακατάσχετου επαγγελματικού λογαριασμού οδηγεί τις επιχειρήσεις σε άλλους τρόπους συναλλαγών γνωστούς στο οικονομικό επιτελείο. Τρόποι όμως που επιφέρουν επιπλέον ετήσιο κόστος 3000 - 4000.

Παράδειγμα 3: Ο αποκλεισμός των ΜμΕ από το τραπεζικό σύστημα αναγκάζει τους επαγγελματίες σε ένα έμμεσο τρόπο αναζήτησης κεφαλαίου κίνησης μέσω των προσωπικών πιστωτικών καρτών με επιτόκιο, πάλι με την ανοχή της κυβέρνησης πενταπλάσιο περίπου από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα επιπλέον κόστος για την επιχείρηση 3.000 - 5.000 ετησίως.

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις. Με μία απλή πράξη προσθαφαίρεσης μπορεί και ο πλέον δύσπιστος πολίτης να δει την πραγματική εικόνα για τα εισοδήματα των επαγγελματιών. Πώς δηλαδή τα μισά από τα κέρδη των επιχειρήσεων δεν μένουν στην επιχείρηση ώστε να αποδώσει το φόρο που του αναλογεί αλλά καταλήγουν στις τράπεζες.

Το θέμα όμως δεν είναι να το δουν οι πολίτες αλλά αυτοί που έχουν αποφασίσει να στείλουν την μικρομεσαία επιχείρηση στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Μαραγκός Γιάννης

Γενικός Γραμματέας

Επιμελητηρίου

Ευβοίας