Βαγγέλης Αποστόλου: Η Αυτοδιοίκηση και η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, τα δύο μεγάλα προβλήματα

Άρθρο του Βαγγέλη Αποστόλου, πρώην Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ευβοίας και πρώην Υπουργού, στην Εφημερίδα των Συντακτών

Αν ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών αποτέλεσε οδυνηρή ήττα για τη Νέα Δημοκρατία, για το ΣΥΡΙΖΑ σημαδεύτηκε από τη χαρακτηριστική του απουσία, αφού στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, που η μάχη είχε πρωτίστως κομματικές αναφορές, δεν υπήρξε σε όλη την Ελλάδα καμία συμμετοχή, πλην της παράταξης του Κουρέτα της Θεσσαλίας που κι αυτή ήταν σε συνεργασία.

Το μοναδικό ψηφοδέλτιο που άντεξε και έφτασε στο 25% (διπλάσιο του πανελλαδικού ποσοστού του κόμματος), αλλά δεν κατάφερε να μπει στη δεύτερη κατανομή, ήταν του Απόστολου Γκλέτσου στη Στερεά Ελλάδα κι αυτό χάρις στην απήχηση του επικεφαλής και στην προσπάθεια των υποψηφίων συμβούλων.

Για όσους ασχολήθηκαν με τη μάχη των εκλογών στην Αυτοδιοίκηση το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο, γιατί είχε ήδη εγκαταλειφθεί από το ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019, ο συγκεκριμένος προνομιακός για αυτόν ως τότε χώρος.

Μάλιστα έκτοτε δεν υπήρξε καμία σοβαρή ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση , ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου συνέβη κατά κόρον και το αδιανόητο: Κάποιες κινήσεις που ξεκίνησαν με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και λειτούργησαν με προοπτικές συσπείρωσης δυνάμεων του ευρύτερου προοδευτικού και αριστερού χώρου, ένα βήμα πριν την ολοκλήρωσή τους σε ψηφοδέλτια, προχώρησαν σε μαζικού χαρακτήρα αποχωρήσεις που κατέληξαν σε ετερόκλητα σχήματα.

Αυτό έγινε ακόμη και σε δημοτικές κινήσεις που δεν καλύπτονταν κομματικά από τις αντίστοιχες Ομάδες Μελών και Νομαρχιακών Οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ και όπως φάνηκε σε πολλές περιπτώσεις είχαν τελικά ως στόχο την ενίσχυση συγκεκριμένων προσωπικών φιλοδοξιών και όχι την οργανωμένη τους παρουσία σε αυτοδιοικητικά σχήματα.

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε όλη αυτή την περίοδο των αλλεπάλληλων ηττών μπροστά και σε μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και είναι η μετάλλαξη που έχει υποστεί. Το ερώτημα σε όλους μας είναι συγκεκριμένο:

Τι είδους κόμμα θα παραμείνουμε; Αν δεν το προβλέψουμε από τώρα δεν μπορούμε να μιλάμε για έξοδο ή παραμονή στο κόμμα.

Έχοντας βιώσει εδώ και 35 χρόνια τα τεκταινόμενα στο χώρο, σε όλες τις φάσεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδρυσή τους μέχρι τις τελευταίες ήττες, αποδέχομαι ότι η μετάλλαξη δεν έγινε χθες και σήμερα. Έχει ξεκινήσει από παλιά.

Συμβάλαμε όλοι, άλλος πολύ, άλλος λιγότερο με τη σιωπή μας, τροφοδοτώντας τον αρχηγισμό. Κι όλα δείχνουν ότι το ίδιο θα γίνει και με το νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασε μέχρι του σημείου να απειλεί τους βουλευτές που έχουν διαφορετική άποψη με αποκλεισμό από τα ψηφοδέλτια.

Η ευθύνη βέβαια για την εύκολη μετάλλαξη του κόμματος ανήκει και στους συντρόφους που κατέστησαν το καταστατικό σουρωτήρι, δίνοντας το δικαίωμα σε περαστικούς να διεκδικούν την ηγεσία του κόμματος.

Θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, όπως πάντα έκανα στην πορεία μου στο χώρο. Για μένα ο σεβασμός στο καταστατικό του κόμματος και στις αποφάσεις που παίρνουν τα όργανά του, στα πλαίσια του καταστατικού, αποτελεί υποχρέωση, πόσο μάλλον όταν αφορά στη σύγκληση του Συνεδρίου, όπου δεν χωράει καμία υποχώρηση.

Σε όσους αναρωτηθούν: Και τώρα τι κάνουμε;

Η απάντηση είναι απλή: Η αποχώρηση βολεύει τους περαστικούς.