Η παρουσίαση έγινε από τον Αναστάση Γκίκα, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ. Εισαγωγικά, ανέφερε ότι «όποιος δεν διδάσκεται από την Ιστορία και δε μετατρέπει αυτή τη γνώση σε εργαλείο, σε όπλο και γενικότερα σε ενεργό-συνειδητή δράση για το χτύπημα του κακού στη ρίζα του, τότε -όντως- στέκεται καταδικασμένος να ζει ξανά και ξανά τα ίδια δεινά: φτώχεια, ανεργία, πείνα, πόλεμο, προσφυγιά».
Συνέχισε λέγοντας ότι «τόσο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος όσο και η προσφυγιά αποτελούν εγγενή, φυσικά χαρακτηριστικά (κομμάτι του DNA), του ίδιου του σάπιου, ανθρωποφάγου συστήματος οργάνωσης και λειτουργίας του σύγχρονου κόσμου.
Του συστήματος αυτού, που ονομάζουμε καπιταλισμό, και το οποίο βασίζεται και επιβιώνει μέσα από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και ότι «Το πρόβλημα όμως δεν γεννήθηκε στις γραμμές των ανθρώπων του μόχθου (που, επί της ουσίας, δεν είχαν -ούτε έχουν ποτέ- να χωρίσουν κάτι μεταξύ τους).
Το πρόβλημα δεν ξεκίνησε από τους «κάτω» της οθωμανικής κοινωνίας, αλλά από τους «πάνω»».
Στη συνέχεια, τόνισε το ρόλο και τις επιδιώξεις της ελληνικής και τούρκικης αστικής τάξης αλλά και τις καταστροφικές συνέπειες της Ιμπεριαλιστικής Μικρασιατικής Εκστρατείας τόσο για τους ελληνικούς άμαχους πληθυσμούς της Μικράς Ασίας και του Πόντου όσο και για τον ελληνικό λαό που «βρισκόταν επί «ποδός πολέμου» ήδη επί μια σχεδόν 7ετία όταν ξεκίνησε η μικρασιατική εκστρατεία και βίωνε ήδη τρομερή φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση».
Ο Α. Γκίκας επεσήμανε πως «το ΚΚΕ, εξ αρχής, προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τους πρόσφυγες, να τους συνδέσει με το ντόπιο εργατικό και αγροτικό κίνημα και να οργανώσει την πάλη τους για επιβίωση και καλύτερους όρους εργασίας»
«Η Ελλάδα δεν διαιρείται σε ντόπιους και πρόσφυγες», έγραφε το 1926 ο Ριζοσπάστης. «Η Ελλάδα διαιρείται σε πλούσιους και φτωχούς, σε ανθρώπους που δε δουλεύουν και ζουν και σε ανθρώπους που ολημερίς και ολονυχτίς δουλεύουν και δεν μπορούν να ζήσουν… ο καθένας πρέπει να διαλέξει μεταξύ του πλουσίου πρόσφυγα που συνδυάζεται με τον πλούσιο ντόπιο και του φτωχού πρόσφυγα που σύντροφό του θα έχει το φτωχό ντόπιο εργάτη ή αγρότη.»
«Η μπουρζουαζία χτυπά γενικά την εργατική τάξη, μη ξεχωρίζοντας ντόπιους και πρόσφυγες.» (Ριζοσπάστης, 7/3/1928).
Κλείνοντας σημείωσε ότι «οι δεσμοί του ΚΚΕ με τη φτωχολογιά των προσφύγων που σφυρηλατήθηκαν στο καμίνι της ταξικής πάλης κατά τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής τους στην Ελλάδα, όχι μόνο άντεξαν, αλλά και ατσαλώθηκαν ακόμη περισσότερο με την πάροδο του χρόνου: στην πάλη κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους, στην κρίσιμη ταξική σύγκρουση του 1946-1949, στους σκληρούς αγώνες που δόθηκαν τα επόμενα χρόνια έως και τις μέρες μας!»
Μετά το τέλος της παρουσίασης ακολούθησε πλούσια συζήτηση με ερωτήσεις και παρεμβάσεις από τους παρευρισκόμενους. Πολλοί ήταν αυτοί που προμηθεύτηκαν την έκδοση καθώς και την ειδική έκδοση για τις νεότερες υλικές «1922-2022. Ανακαλύπτοντας τα ίχνη ενός ξεριζωμού».
Το ραντεβού των παρευρισκόμενων ανανεώθηκε για την Παρασκευή 16 Σεπτέμβρη, στο Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή στο Κόκκινο Σπίτι, στη Χαλκίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου