Εκδήλωση τιμής στους μαχητές του Ανεξάρτητου Τάγματος Εύβοιας του ΔΣΕ

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η σεμνή και λιτή εκδήλωση της ΚΟ Εύβοιας του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Με μια λιτή και σεμνή εκδήλωση στο μνημείο του Θύμιου Καψή (Ανάποδου) στο Δερβένι, τιμήθηκαν οι μαχητές του Ανεξάρτητου Τάγματος Εύβοιας του ΔΣΕ, την Κυριακή 13/11.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Κώστας Δελλής, πρόεδρος του παραρτήματος Ευβοίας ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ και αναφέρθηκε στο χρονικό της δράσης του
Ανεξάρτητου Τάγματος Εύβοιας και τα βιογραφικά του διοικητή του Θύμιο Καψή (Ανάποδου) και του πολιτικού επιτρόπου Γιώργου Βχαχούτσικου (Ευβοιώτη).

Ακολούθησε η κεντρική ομιλία της εκδήλωσης από τον Μάκη Μακρή, Γραμματέας της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ.

Στη συνέχεια έγινε προσκλητήριο νεκρών και κατάθεση στεφάνων.

Ξεχωριστή στιγμή στην εκδήλωση αποτέλεσε η σύντομη ομιλία του αντιστασιακού Κώστα Μπουλντή που είχε πάρει μέρος στον ΕΛΑΣ στην Εύβοια, παροτρύνοντας ιδιαίτερα τη νέα γενιά να μάθει την ιστορία του λαϊκού κινήματος της χώρας μας, να ακολουθήσει τα χνάρια των αγωνιστών που δε λογάριασαν κόπους και θυσίες στον αγώνα για την απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και να στρατευτεί με το κόμμα που παλεύει για το σκοπό αυτό, το ηρωικό ΚΚΕ.

Αμέσως μετά την εκδήλωση στο μνημείο ακολούθησε γλέντι στο Προκόπι με αντάρτικα και λαϊκά τραγούδια.

Στην ομιλία του ο Μάκης Μακρής ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Με τη σημερινή μας εκδήλωση, όπως και με τις εκατοντάδες άλλες που πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα, τιμάμε τον ηρωικό αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, την ένοπλη πάλη του λαού μας που με το όπλο στο χέρι και με καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ έδιωξε το φασίστα κατακτητή. 

Τιμάμε τους μαχητές και τις μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που αποτέλεσαν τους συνεχιστές του έπους της εθνικής αντίστασης, γράφοντας το δικό τους έπος ενάντια στην αστική τάξη της χώρας μας που συνασπίστηκε για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο να ανατραπεί η εξουσία της, με την αμέριστη βοήθεια των διεθνών συμμάχων της. 

Τιμάμε τους ήρωες νεκρούς του λαού μας που δε λογάριασαν κόπους και θυσίες, που έδειξαν άφθαστο ηρωισμό στα πεδία των μαχών, στις φυλακές και εξορίες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Τέτοιες μορφές έδρασαν και εδώ στα βουνά, τις κορφές και στα χωριά της Εύβοιας, όπως και σε ολόκληρη τη χώρα. Μέσα στον αγώνα για τη λευτεριά από την σκλαβιά των εκμεταλλευτών σμιλέυτηκαν προσωπικότητες, επώνυμοι και ανώνυμοι, που απέδειξαν το μεγαλείο του ανθρώπου όταν συνειδητοποιεί την αιτία των δεινών του και αποφασίζει να βγει στο προσκήνιο για να παλέψει για μια καλύτερη ζωή.

Τέτοιους αγωνιστές διαπαιδαγώγησε το ηρωικό ΚΚΕ, ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. Τέτοιους αγωνιστές διαπαιδαγώγησε η ανωτερότητα του σκοπού για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ, ο σοσιαλισμός- κομμουνισμός, σκοπός που δίνει μεγάλες δυνάμεις, εμπνέει, οδηγεί, δηλαδή η πάλη για μια κοινωνία που αξίζει ο άνθρωπος να ζει, χωρίς εκμετάλλευση. 

Το Ανεξάρτητο Τάγμα Εύβοιας του ΔΣΕ είχε τη δική του ξεχωριστή συμβολή σε αυτή την τρίχρονη εποποιία, που αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα. 

Ξεκίνησε με 59 μαχητές που με εντολή του Αρχηγείου Φθιωτιδο-Φωκίδας της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ πέρασαν το Νοέμβρη του 1947 από την Πελασγία στη Μαραθιά Εύβοιας με επικεφαλής τον Ανάποδο. 

Η μικρή ομάδα αυτών των μαχητών γρήγορα ανέλαβε δράση από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της στο νησί της Εύβοια. 

Η πρώτη επιτυχημένη μάχη που διεξήχθη στην Ιστιαία στις 8 Νοέμβρη, εγκαινίασε το δίχρονο αγώνα που έλαβε χώρα στο νομό, ακολουθώντας τη γενικότερη εξέλιξη της ένοπλης ταξικής αναμέτρησης. 

Στις 5 Γενάρη 1948 στις Τσέργες πραγματοποιείται συνέλευση και αποφασίζεται η ίδρυση του τάγματος της Εύβοιας. Ταγματάρχης ο Θύμιος Καψής, Πολιτικός Επίτροπος ο Γιώργος Βλαχούτσικος. 

Η δράση του Ανεξάρτητου Τάγματος συσπείρωσε αγωνιστές της αντίστασης που ήταν κυνηγημένοι, ενέπνευσε λαϊκούς ανθρώπους που δε συμβιβάζονταν με τη βαρβαρότητα και το κυνήγι κεφαλών από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, τους Χίτες και τους Ταγματασφαλίτες. 

Το Ανεξάρτητο Τάγμα της Εύβοιας έφτασε να αριθμεί δυο εκατοντάδες μαχητές, που βρίσκονταν σε συνεχή κίνηση, δίνοντας μεγάλες αλλά και άνισες μάχες. Στα μετόπισθεν παρά την προπαγάνδα, την τρομοκρατία, τα αντικομμουνιστικά διατάγματα όπως το Γ ψήφισμα που βάφτιζε εχθρούς του λαού αυτούς που πάλευαν για την απελευθέρωσή του από τη σκλαβιά, την επιχείρηση του αστικού κράτους να στερήσει από τον ΔΣΕ εφεδρείες και εφόδια, υπήρξε ένα σημαντικό τμήμα του λαού της Εύβοιας, ιδιαίτερα της Β/Κ όπου έδρασε το Ανεξάρτητο Τάγμα, που συνέβαλλε και έδωσε συγκινητική βοήθεια.

Στην επιμελητεία, στον ανεφοδιασμό, στο να βρίσκει καταφύγιο το τάγμα για να παίρνουν οι μαχητές του τις αναγκαίες ανάσες ξεκούρασης πριν ριχτούν ξανά στην επόμενη μάχη…

Παρά τα 70 χρόνια που πέρασαν από την ίδρυσή του και τα 67 χρόνια από την ήττα, ο ΔΣΕ εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας, της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης. 

Το γεγονός αυτό αποδείχνει ότι η εμφάνιση και η δράση του ΔΣΕ δεν ήταν μια παρέκκλιση από την ιστορική εξέλιξη. 

Ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της όξυνσης της ταξικής πάλης και η κορύφωσή της στη συγκεκριμένη περίοδο και όχι ένας αδελφοκτόνος πόλεμος όπως τον προβάλλουν διάφορα αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία. 

Τα ιστορικά γεγονότα είναι αμείλικτα και οι επιλογές που είχαν τεθεί τότε μπροστά στο λαϊκό κίνημα ήταν πολύ συγκεκριμένες: Υποταγή ή αντεπίθεση. Τις αλυσίδες ή τα όπλα.

Η επιλογή του δεύτερου δρόμου ήταν αναπόφευκτη. Αποτέλεσε την απάντηση στη λευκή τρομοκρατία που εξαπολύθηκε μετά τον απαράδεκτο συμβιβασμό με τη συμφωνία της Βάρκιζας… 

Και τότε αποδείχτηκε στην πράξη ότι δεν υπάρχει ενιαίο, εθνικό ονομαζόμενο συμφέρον. Οι εργάτες δεν έχουν το ίδιο συμφέρον με τα αφεντικά. 

Η παρέκκλιση από αυτή την αρχή σημαίνει τραγικές συνέπειες για το επαναστατικό κίνημα και την εξέλιξη της ταξικής πάλης. Η πείρα της δεκαετίας ’40-’49 είναι πολύτιμη. Στο όνομα του "εθνικού συμφέροντος", της "εθνικής ενότητας" και της "δημοκρατικής ομαλότητας", το μεγαλειώδες κίνημα της εθνικής αντίστασης, με το λαό κυρίαρχο και οπλισμένο, σύρθηκε σε απαράδεκτους συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, παρέδωσε στην ουσία την εξουσία στην αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της. 

Καθοριστικό παράγοντα για την εξέλιξη αυτή αποτέλεσε η έλλειψη από το ΚΚΕ, ως συστατικού τμήματος του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, επεξεργασμένης στρατηγικής για την κατάληψη της εξουσίας.

Οι εκτιμήσεις αυτές του Κόμματός μας σήμερα δεν αποτελούν μια αφ’ υψηλού κριτική του τιτάνιου αυτού αγώνα. 

Δεν έχουν σχέση με τη λαθολογία και τα περί τυχοδιωκτισμού του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο, επιχειρήματα που αναμασούν διάφοροι οπορτουνιστές προσπαθώντας να δικαιολογήσουν το συμβιβασμό τους με το σύστημα τότε και σήμερα, προβάλλοντας το δήθεν μάταιο του αγώνα. 

Δηλαδή, λένε ότι το ΚΚΕ και οι λαϊκοί αγωνιστές έπρεπε να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στο πογκρόμ της αστικής τάξης, να κάτσουν στα αυγά τους περιμένοντας από κάποιες εκλογικές διαδικασίες θετικές εξελίξεις. Με λίγα λόγια λένε ότι θα έπρεπε το κίνημα να υπογράψει δήλωση μετανοίας για τον αγώνα και τις ιδέες του. 

Τον αγώνα του λαού μας την περίοδο 40-49, με την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ, τον μελετάμε και βγάζουμε συμπεράσματα για να γίνουμε πιο ικανοί σήμερα στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο…

Σήμερα, που ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και το κεφάλαιο με τους πολιτικούς του εκφραστές χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μπλοκάρουν τον τροχό της ιστορίας και την κοινωνική πρόοδο, να ισοπεδώσουν δικαιώματα και κατακτήσεις που κερδήθηκαν με τους αγώνες και τις θυσίες της εργατικής τάξης, ο κάθε εργαζόμενος επιβάλλεται να σκεφτεί καλά ότι η ταξική πάλη που συκοφαντούν, που υπονομεύουν οι υποστηριχτές και απολογητές του καπιταλισμού αποτελεί την κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης. 

Διαχρονικά αποδεικνύεται ότι η ταξική πάλη δεν αναπτύσσεται ευθύγραμμα, έχει ανόδους, ξεσπάσματα αλλά και υποχωρήσεις , νίκες και προσωρινές ήττες . 

Η σύγκρουση είναι σκληρή, η εργατική τάξη αναμετριέται με την κυρίαρχη, την αστική τάξη που ασκεί την εξουσία της στηριζόμενη στο αστικό κράτος, τα κόμματα που εκφράζουν τα δικά της συμφέροντα αλλά και τους νεροκουβαλητές της, τον εργοδοτικό–κυβερνητικό συνδικαλισμό , τον οπορτουνισμό που είναι φορέας της αστικής, της καπιταλιστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό –λαϊκό κίνημα. 

Οι δυνάμεις αυτές προσπαθούν με όλα τα μέσα να περάσουν τη θέση της «κοινωνικής συναίνεσης», της «ταξικής συνεργασίας», να αφοπλίσουν το εργατικό κίνημα, να μην έχει προσανατολισμό αμφισβήτησης και ανατροπής του καθεστώτος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο… 

Έχουν δοκιμαστεί όλες οι μορφές διαχείρισης του συστήματος. Κυβερνήσεις αυτοδύναμες, συνεργασίας, δεξιές, κεντρώες, αριστερές. Αποδεικνύεται ότι ο πραγματικός αντίπαλος δεν είναι κάποια κυβέρνηση, που μπορεί να θεωρείται ανίκανη. Όλες οι κυβερνήσεις αποδεικνύονται ικανότατες στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Η πλουτοκρατία αξιοποιεί κάθε εφεδρεία για να κάνει τη δουλειά της. 

Χρησιμοποιεί πότε το ένα και πότε το άλλο αστικό κόμμα ακόμα και την εγκληματική, φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, δημιουργούνται νέα αναχώματα. Στόχος τους είναι να απορροφούν την αγανάκτηση λαϊκών δυνάμεων, να τις χειραγωγούν στη λογική της διατήρησης του καπιταλισμού, στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης , της φτώχειας , της ανεργίας. 

Γι’ αυτό λέμε ότι ο πραγματικός αντίπαλος είναι η εξουσία των μονοπωλίων. Αυτήν υπηρετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα του συστήματος, φορέας υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, υποστηριχτής της ΕΕ και του ΝΑΤΟ… 

Αξιοποιώντας την πείρα των σημαντικών αγώνων που αναπτύχθηκαν την προηγούμενη περίοδο, αντιπαλεύουμε αδυναμίες και εντείνουμε τις προσπάθειες για την οργάνωση της πάλης για να εμποδίσουμε τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, να διεκδικήσουμε την ανάκτηση των απωλειών που έχουν οι εργαζόμενοι αυτά τα χρόνια, βάζοντας στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. 

Παλεύουμε μαχητικά να δοθεί μαζική απεργιακή απάντηση στις 24/11 και τις 8/12. Σε αυτή τη μάχη έχουν θέση οι μικρομεασαίοι αγρότες που σχεδιάζουν νέες κινητοποιήσεις, οι φοιτητές και οι μαθητές που είναι ήδη στο δρόμο. Είμαστε σε ετοιμότητα αν η κυβέρνηση με τους εταίρους τους κλείσουν άρον, άρον τη 2η αξιολόγηση…

Η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή με το σύνθημα περί γεωστρατηγικής αναβάθμισης για τα συμφέροντα των μονοπωλίων βαθαίνει τη σχέση της Ελλάδας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, συμμετέχει στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, εμπλέκει τη χώρα μας , το λαό στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σε επεμβάσεις και πολέμους. 

Η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη. Οι πρόσφατες αποφάσεις της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία σφραγίζονται από την όξυνση του ανταγωνισμού των ΗΠΑ και της Ε.Ε με τη Ρωσία, η προετοιμασία που κάνει η ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία είναι πολεμική και κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να είναι αδιάφορος. Η επιθετικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας με τις δηλώσεις Ερντογάν, έπειτα από την απόπειρα πραξικοπήματος, οι πιέσεις για διχοτομική λύση στο Κυπριακό, δείχνουν την όξυνση των αντιθέσεων μέσα στο στρατόπεδο της αστικής τάξης στο περιβάλλον της κλιμάκωσης των ανταγωνισμών στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. 

Οι εξελίξεις αυτές στρέφονται κατά των λαών της περιοχής μας, κατά του τουρκικού και του ελληνικού λαού που το συμφέρον τους επιβάλλει να συντονίσουν την πάλη τους και να βαδίσουν με πυξίδα τις δικές τους ανάγκες, σε σύγκρουση με την αστική τάξη σε κάθε χώρα και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες, για την ανατροπή, την ακύρωση των αιτιών που διαμορφώνουν αυτή τη βαρβαρότητα… 

Έχει μεγάλη σημασία, να αξιοποιηθεί η πείρα του λαού μας και να κάνει ένα βήμα μπροστά στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης που στον πυρήνα έχει την ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, να γίνει κτήμα , να συνειδητοποιηθεί ότι στην πράξη έχει αποδειχθεί πως μέσα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στην Ε.Ε δεν μπορεί να εφαρμοστεί φιλολαϊκή πολιτική, να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. 

 Αυτό που κρίνει είναι ποια τάξη έχει στα χέρια της την εξουσία, τα μέσα παραγωγής, τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και τον καρπώνονται μια χούφτα καπιταλιστών… 

Η πάλη του νέου με το παλιό είναι πολύ σκληρή. Το παλιό αντιστέκεται, είναι αδίστακτο. Η πείρα των ταξικών αγώνων διδάσκει πως η αστική, η κυρίαρχη τάξη χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να καταστείλει την πάλη του ΚΚΕ και του εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Παρανομία δεκαετιών, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις για τους κομμουνιστές, τις κομμουνίστριες, τους πρωτοπόρους αγωνιστές. Χρήση όπλων, δολοφονίες απεργών από το αστικό κράτος και την εργοδοσία. 

Η σύγκρουση με την αστική τάξη, με το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει μεγάλες απαιτήσεις, χρειάζεται πολύπλευρη προετοιμασία και αντοχή για να μπορούν το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα να ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους σε όλες τις συνθήκες. 

Η βαθιά κατανόηση των υποχρεώσεων μας και η μεγαλύτερη προσφορά στον αγώνα για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και την απελευθέρωση του λαού από τα δεσμά της εκμετάλλευσης είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να τιμήσουμε τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του λαού μας που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους».