Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Κάρυστο

Πραγματοποιήθηκε χθες η Πρωτομαγιάτικη Απεργιακή Συγκέντρωση της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων Καρύστου και του Συλλόγου Συνταξιούχων Δήμου Καρύστου με κεντρικό σύνθημα: Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά

Οι συγκεντρωμένοι τιμώντας της θυσίες της εργατικής τάξης έθεσαν στο επίκεντρο της πάλης την διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων στη δουλειά και τη ζωή, εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή που βάζουν τους λαούς να αλληλοσκοτώνονται για τα συμφέροντα των

μονοπωλίων.

Το αγωνιστικό ραντεβού των συγκεντρωμένων ανανεώθηκε για την Πανελλαδική Απεργία τη μέρα ψήφισης στη Βουλή των αντιλαϊκών μέτρων της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Απεργία που πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε εργαζόμενου, μικρού επαγγελματία και αγρότη.

Η Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση «άνοιξε» με ανάγνωση ψηφίσματος αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους των πτηνοτροφικών επιχειρήσεων «Ζούρας» από το Ν. Σπανομαρκίδη, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Συνταξιούχων. Ανάμεσα στα άλλα το ψήφισμα ανέφερε: «Η εργοδοσία στις επιχειρήσεις συμφερόντων ΖΟΥΡΑ ανακοίνωσε τη μεθόδευση της απόλυσης ολόκληρου του ΔΣ του επιχειρησιακού σωματείου […]. Η ενέργεια αυτή συμπληρώνει όσα βιώνουν οι εργαζόμενοι. Ενδεικτικά και μόνο, οφείλονται δεδουλευμένα 7 μηνών, πολλοί από τους εργαζόμενους δεν έχουν πάρει ένσημα, άλλοι εργάζονται Σάββατα, Κυριακές, αργίες, υπερωρίες, χωρίς αμοιβή, άλλοι ανασφάλιστοι, ενώ απουσιάζουν τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας».

Η κεντρική ομιλία έγινε από Δ. Παρασκευά, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων Καρύστου (στο τέλος ολόκληρη η ομιλία).

Ακολούθησε η ανάγνωση, από τον Γ. Οικονομόπουλο, Πρόεδρο του Συλλόγου Συνταξιούχων, της διακήρυξης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που υπογράφουν Ομοσπονδίες και εργατικά σωματεία από την Ελλάδα, την Τουρκία, την Κύπρο, τη Σερβία, τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Ιταλία και την Αυστρία. Στη χώρα μας έχει υπογραφεί ήδη από 14 Εργατικά Κέντρα, 8 Ομοσπονδίες και 133 Σωματεία. 

Το ψήφισμα ανάμεσα στα άλλα αναφέρει: 

«Μπροστά στο ενδεχόμενο γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή μας, ορθώνουμε από τώρα τείχος προστασίας της εργατικής τάξης των χωρών μας, των λαών μας, σε κοινή δράση κι αλληλεγγύη μεταξύ τους και με τις συνδικαλιστικές μας οργανώσεις στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης.

Παλεύουμε για όλα τα δικαιώματά μας, διεκδικώντας ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργατικών, λαϊκών οικογενειών. Παλεύουμε ενάντια στην εκμετάλλευση και τους εκμεταλλευτές μας.

Αυτός ο αγώνας είναι άρρηκτα δεμένος με τον αγώνα για καμιά συμμετοχή των χωρών μας στον πόλεμο που προετοιμάζουν οι εκμεταλλευτές μας με την εξουσία τους, τις κυβερνήσεις τους, τις συμμαχίες τους ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, ενάντια στους εργαζόμενους άλλων χωρών.

Οι αστοί εμφανίζουν ως «εθνικό συμφέρον» το ταξικό τους συμφέρον για τα κέρδη τους και σε περίοδο «ειρήνης» και στον πόλεμο.

Δε θα ματώνουμε για τα κέρδη τους, δε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους».

Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με τους συγκεντρωμένους να τραγουδούν το «Πέσατε θύματα» προς τιμή των νεκρών της εργατικής τάξης.

Η κεντρική ομιλά της Πρωτομαγιάτικης Συγκέντρωσης:

«Φίλες και φίλοι,

Εργαζόμενοι, άνεργοι, μικροί έμποροι, συνταξιούχοι

Η 1η του Μάη είναι μέρα σταθμός για τους αγώνες της εργατικής τάξης. Αγώνες για δουλειά με δικαιώματα, για αξιοπρεπή ζωή, για απαλλαγή από την εκμετάλλευση. Αγώνες σκληρούς και πολλές φορές αιματηρούς, ενάντια στη μεγαλοεργοδοσία – το κεφάλαιο – τις κυβερνήσεις τους και τους μηχανισμούς τους.

Σήμερα τιμούμε τη μεγάλη απεργία των εργατών του Σικάγο, την 1η Μάη του 1886 για το 8ωρο, το δικό μας Μάη, στη Θεσσαλονίκη, το 1936, τη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή με τους 200 εκτελεσμένους.

Τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά, όχι στα λόγια, αλλά με την πάλη μας ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, με την πάλη μας για τα σημερινά – τα σύγχρονα – δικαιώματά μας!

Αυτός ο αγώνας έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα καθώς αφορά την πλειοψηφία των εργαζομένων που βιώνει τη μερική απασχόληση, τη δουλειά χωρίς σύμβαση ή με ατομικές συμβάσεις, την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, τη δουλειά για 200, 300 και 500€ το μήνα.

Αφορά την κάθε λαϊκή οικογένεια αφού σε κάθε σπίτι υπάρχει και από ένας τουλάχιστον άνεργος. Αφορά τους μικρούς επαγγελματίες και αγροτοκτηνοτρόφους της περιοχής που τα δάνεια, οι φόροι και ο ανταγωνισμός με τους μεγαλοεπιχειρηματίες τους οδηγούν στο κλείσιμο και το ξεκλήρισμα αντίστοιχα.

Το επόμενο διάστημα αναμένεται να κλείσει η διαπραγμάτευση για τη 2η αξιολόγηση. Ήδη Κυβέρνηση και δανειστές έχουν συμφωνήσει:

· Στη μείωση του αφορολόγητου ορίου, που θα επιβαρύνει με αύξηση της φορολογίας μισθωτούς και συνταξιούχους και θα φέρει νέα δραματική μείωση του ήδη πενιχρού εισοδήματος. Θα σημάνει την απώλεια ενός ολόκληρου μισθού μέσα στο έτος. 

· Σε νέες μειώσεις σε μισθούς, με ενίσχυση της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με τον υποκατώτερο μισθό.

· Σε νέες μειώσεις στις συντάξεις με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, την εφαρμογή του νέου τρόπου υπολογισμού των συντάξεων, με μόνιμους «κόφτες».

· Στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

· Στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.

· Σε νέες ιδιωτικοποιήσεις.

· Στη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών που επιβάλλουν εργασιακό καθεστώς ζούγκλας για τους εργαζόμενους, φορολογικό παράδεισο κι άλλα προνόμια για το κεφάλαιο.

· Στο τσάκισμα της συνδικαλιστικής δράσης βάζοντας εμπόδια στην κήρυξη απεργίας, με το νέο συνδικαλιστικό νόμο. 

Σήμερα, με τις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, δίνουμε μια πρώτη απάντηση. Απεργιακή απάντηση πρέπει να πάρει η Κυβέρνηση και κατά την ψήφιση των μέτρων αυτών στη βουλή. Ήδη, κάτω από την πίεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, έχει καθοριστεί Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία για τις 17 Μάη. 

Χρειάζεται ετοιμότητα καθώς η Κυβέρνηση είναι πολύ πιθανό να επιδιώξει τον αιφνιδιασμό μας φέρνοντας τα αντιλαϊκά μέτρα νωρίτερα για ψήφιση. Γι αυτό πρέπει από τώρα η απεργία να γίνει υπόθεση του κάθε εργαζόμενου, να συζητηθεί σε κάθε χώρο δουλειάς.

Όλη αυτή η καταιγίδα των αντιλαϊκών μέτρων που πλήττει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα έχει την αφετηρία της στις απαιτήσεις των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και τραπεζιτών. Απαιτήσεις που στοχεύουν «στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», στη λεγόμενη «ανάπτυξη». 

Αυτοί όμως οι στόχοι καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του λαού, με την κάλυψη των αναγκών του. Έχουν να κάνουν με την διασφάλιση και την αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό πως ο ίδιος ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων ζητά να παρθούν τα αντιλαϊκά μέτρα, ζητά να φτιάξει η Κυβέρνηση ένα «ελληνικό μνημόνιο» όπως χαρακτηριστικά δηλώνει. 

Η Κυβέρνηση ονομάζει αυτά τα μέτρα «βέλτιστες Ευρωπαϊκές πρακτικές» μονό που δε λέει πως είναι βέλτιστες για τα κέρδη των μονοπωλίων. Μάλιστα, προσπαθεί να μας πείσει πως διαπραγματεύεται σκληρά για λογαριασμό μας και πως η συμφωνία της με τους θεσμούς δεν αφορά νέα μέτρα.

Η Κυβέρνηση βεβαίως και διαπραγματεύεται, το ζήτημα είναι πως το κάνει έχοντας ως σημαία της τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όπως άλλωστε το έκαναν πριν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα, όσο αφορά το λαό, είναι συνεχή αντιλαϊκά μέτρα και μνημόνια διαρκείας. 

Μάλιστα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παραδέχτηκε πως: «Προφανώς θα τα ψηφίσουμε για να πάρουμε τη λύση για το χρέος». Τι εννοεί λύση για το χρέος; 

Μήπως θα ανακουφιστεί ο λαός, θα σταματήσει να ματώνει για ένα χρέος, που δε δημιούργησε ο ίδιος; Όχι βέβαια. Λύση για το χρέος θέλει για να μένουν χρήματα στα κρατικά ταμεία προκειμένου να δοθούν εκ νέου στους ομίλους.

Όσο για τα «αντίμετρα» τις Κυβέρνησης αποτελούν το τυρί στη φάκα για τους εργαζόμενους. Από τη μια προϋποθέτουν την επίτευξη νέων ματωμένων πλεονασμάτων και από την άλλη αφορούν κυρίως φοροαπαλαγές και άλλες διευκολύνσεις για το κεφάλαιο. 

Είναι χαρακτηριστική, η προκλητική δήλωση του Κυβερνητικού βουλευτή Δημήτρη Καμένου που χαρακτήρισε τεμπέληδες τους χιλιάδες νέους που είναι άνεργοι και πως οι συνταξιούχοι πρέπει να χρωστάνε χάρη στην Κυβέρνηση που τους κόβει τη σύνταξη και δίνει τα λεφτά για να επιδοτήσει το κεφάλαιο, δήθεν για νέες θέσεις εργασίας. Βρήκε και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Πάγκαλο της…

Πολλοί εργαζόμενοι, μπροστά σε αυτή την αντιλαϊκή λαίλαπα αναρωτιούνται: «Τόσοι αγώνες, τόσες θυσίες και τώρα ξηλώνονται όσες κατακτήσεις κερδήθηκαν με το αίμα των εργαζομένων, του λαού. Μήπως τελικά πήγαν χαμένες; Μήπως με τους αγώνες δε βγάζουμε τίποτα;»

Είναι αλήθεια ότι η αντίσταση που προβάλουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σήμερα, δεν αντιστοιχεί στο μέγεθος της επίθεσης που δεχόμαστε στη ζωή μας, δεν είναι ικανή πολλές φορές να αναχαιτίσει την αντιλαϊκή επίθεση. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να κυριαρχήσει η απογοήτευση και η αποστράτευση!

Αντίθετα, πρέπει να πεισμώσει όσους είναι τώρα στον αγώνα για να γίνουμε καλύτεροι και πιο αποτελεσματικοί στην οργάνωσή του. 

Άλλωστε η ιστορία του εργατικού κινήματος έχει αποδείξει πως μπορεί όλοι οι αγώνες να μην έχουν άμεσα – χειροπιαστά - αποτελέσματα όμως αφήνουν πάντα παρακαταθήκη για τους επόμενους. 

Για παράδειγμα η πάλη για το 8ωρο ξεκίνησε το 19ο αιώνα και κατακτήθηκε στον 20ο, ενώ η πάλη για τους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συνθήκες εργασίας είναι μια διαρκής πάλη με κατακτήσεις αλλά και υποχωρήσεις για τους εργαζόμενους. 

Βεβαίως χρειάζεται να ανέβει η οργάνωση των εργαζομένων, των μικρών επαγγελματιών, των φτωχών αγροτών και κτηνοτρόφων. Να δυναμώσει η Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων Καρύστου, τα σωματεία και οι σύλλογοι της περιοχής μας, να φτιαχτούν εκεί που δεν υπάρχουν, να δημιουργηθούν εστίες αντίστασης παντού.

Όμως σπουδαίο ρόλο, εκτός από τη μαζικότητα, παίζει και ο προσανατολισμός του κινήματος.

Θα είναι κίνημα για τη στήριξη των διαπραγματεύσεων της Κυβέρνησης; Η μήπως θα είναι κίνημα για να φύγουν αυτοί και να έρθει ο επόμενος; Και στις δυο περιπτώσεις ο λαός θα χάσει κι άλλο χρόνο, νέο κύμα απογοήτευσης θα υπάρξει όπως έγινε και με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έσκιζε τα μνημόνια δύο-δύο.

Αυτό που χρειάζεται είναι να πάρουν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα την κατάσταση στα χέρια τους, να βγουν στο προσκήνιο, να μη περιμένουν λύσεις από άλλους. Μαζί με την πάλη για την απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων, την απόσπαση κατακτήσεων και την αποκατάσταση των απωλειών από την κρίση, να μπει στην ημερήσια διάταξη και η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών στη δουλειά, τη μόρφωση, την υγεία-πρόνοια, στον ελεύθερο χρόνο, συνολικά στη ζωή των εργαζομένων.

Σήμερα η κοινωνία έχει τη δυνατότητα να ικανοποιήσει πολύ περισσότερα απ΄ ότι τις περασμένες δεκαετίες, δεν είναι φυσιολογικό να γυρίζουμε προς τα πίσω! 

Αυτό που μπαίνει εμπόδιο είναι το κυνήγι του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων στο οποίο πίνουν νερό η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι η πολιτική υπέρ της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας την οποία προωθεί η ΕΕ σε όλες τις χώρες με μνημόνιο ή χωρίς μνημόνιο, με χρέος ή όχι.

Γι αυτό χρειάζεται το εργατικό - λαϊκό κίνημα να γυρίσει την πλάτη σε όσους προσπαθούν να εξωραΐσουν την ΕΕ και να μας πείσουν πως είναι «το απάνεμο λιμάνι των λαών». Η ΕΕ δε βελτιώνεται, δεν εξανθρωπίζεται, μόνο χειρότερη και πιο επιθετική γίνεται για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα.

Ακόμα, χρειάζεται να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, μεταξύ όσων πλήττονται από την κρίση. Αλληλεγγύη για να μπορούμε να αντέξουμε και όλοι μαζί να αντεπιτεθούμε. 

Έτσι και από τη σημερινή συγκέντρωση εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους στις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις «Ζούρας» στη περιοχή της Χαλκίδας που δίνουν ένα μεγάλο αγώνα, με μπροστάρη το σωματείο και την ομοσπονδία τους για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα. 

Η επίθεση της εργοδοσίας στους εργαζόμενους και στο ΔΣ του σωματείου με απολύσεις μελών του και του ίδιου του Προέδρου αποτελούν μια πρόγευση για το τι εννοεί η Κυβέρνηση «βέλτιστες πρακτικές», για την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, για αυτό μας αφορά όλους.

Φίλες και φίλοι

Η Κυβέρνηση δουλεύει δραστήρια για να αυγατίσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων όχι μόνο παίρνοντας αντιλαϊκά μέτρα και διαπραγματευόμενη με τους ετέρους της, αλλά επιδιώκοντας να εξασφαλίσει και νέα παιδία κερδοφορίας στην ευρύτερη περιοχή μας. Για να έχουν μερίδιο από την εκμετάλλευση των πηγών ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο και από το δρόμο μεταφοράς τους, μέσω της Ελλάδας, στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. 

Έτσι, με το στόχο για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πιο βαθιά στους αιματηρούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών, παίρνει ενεργά μέρος σε 13 ΝΑΤΟικές αποστολές. Σχεδιάζει την επέκταση των ΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα, όπως η Σούδα. 

Το ΝΑΤΟ όμως δεν είναι παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας όπως λέει η κυβέρνηση. Είναι η δολοφονική μηχανή των ιμπεριαλιστών, δεν αναγνωρίζει σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα. Για παράδειγμα για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο ισχυρίζεται πως δεν αποτελούν παραβιάσεις αφού και η Ελλάδα και η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ, οπότε το Αιγαίο αποτελεί «ΝΑΤΟική θάλασσα». 

Όπου πήγε το ΝΑΤΟ έσπειρε το θάνατο και την καταστροφή. Έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο διαμελισμό χωρών, όπως στη Γιουγκοσλαβία, σε επεμβάσεις και πολέμους σε Βαλκάνια, Ουκρανία, Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν

Την ίδια ώρα εντείνεται η προπαγάνδα για τους δήθεν «εθνικούς στόχους» για να πειστεί ο λαός πως έχει τους ίδιους στόχους με το κεφάλαιο.

Όμως ο έλληνας εργαζόμενος και ο έλληνας βιομήχανος δεν έχουμε ούτε τους ίδιους στόχους, ούτε την ίδια πατρίδα.

Οι εργαζόμενοι αγαπάμε την πατρίδα μας γιατί εδώ παλεύουμε για το μεροκάματο. Γιατί εμείς, με τη δουλειά μας δίνουμε ζωή στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα καράβια, εμείς δουλεύουμε τη Γη, εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο της.

Η αγάπη των βιομήχανων, των εφοπλιστών και των άλλων μεγαλοεπιχειρηματιών για την πατρίδα εξαντλείται όταν απειλούνται τα κέρδη τους! Τότε, είτε μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους σε άλλες χώρες που κερδίζουν περισσότερα, όπως έκαναν τη δεκαετία του 90 και του 2000, είτε, όπως τώρα, το παίζουν πατριώτες καθώς βλέπουν να απειλούνται τα κέρδη τους από τους βιομήχανους άλλων χωρών.

Γι αυτό οι εργαζόμενοι, οι μικροί επαγγελματίες και αγρότες: 

Όπως δεν πρέπει να δεχτούμε να ματώνουμε για τα κέρδη τους στην ειρήνη, έτσι δεν πρέπει να δεχτούμε να γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους σε ενδεχόμενο πόλεμο! 

Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε από τους εργαζόμενους των άλλων χωρών της περιοχής. Είναι και αυτοί εκμεταλλευόμενοι από τους δικούς τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά χωρίς πολέμους, μετανάστευση και προσφυγιά.

Δεν έχουμε να χωρίσουμε επίσης τίποτα από τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας. Ξέρουμε πως δε βρίσκονται εδώ με τη θέλησή τους, αλλά για να ξεφύγουν από το θάνατο, για να βρουν μια καλύτερη ζωή. 

Το ξέρουμε γιατί τις περασμένες δεκαετίες εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες μετανάστες βρέθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, από την Αμερική, ως την Αυστραλία, αλλά και τώρα χιλιάδες είναι οι νέοι που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά.

Γι αυτό δε πρέπει να περάσει στις γραμμές της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων το ρατσιστικό δηλητήριο της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. 

Είναι, αποδειγμένα πλέον, τα μαντρόσκυλα των αφεντικών, χτυπούν και δολοφονούν Έλληνες και ξένους εργάτες, φέρνουν νόμους στη Βουλή για τη φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών, στρέφονται ενάντια στο ταξικό εργατικό κίνημα που διεκδικεί ανθρώπινη ζωή, δουλειά με δικαιώματα για τους εργαζόμενους.

Φίλες και φίλοι,

Εργαζόμενοι, άνεργοι, μικροί έμποροι, συνταξιούχοι

Για μας ο τιμή στους αγώνες της εργατικής τάξης, σ’ αυτούς που έπεσαν για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους και προσφυγιά δεν εξαντλείται στη σημερινή ημέρα. 

Από αύριο συνεχίζουμε τη συζήτηση με τους συναδέρφους σε κάθε χώρο δουλειάς, συνεχίζουμε την πάλη για την ανασύνταξη του κινήματος. Αυτή είναι η καλύτερη τιμή που μπορούμε να δώσουμε!

Επόμενος σταθμός είναι η Πανεργατική Πανελλαδική Απεργία τη μέρα ψήφισης των νέων αντιλαϊκών μέτρων στη βουλή.

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!