Το Καστανόδασος σε κίνδυνο από ΑΠΕ και τα κοπάδια

''Ο Βράχος που βλέπετε δεν είναι τυχαίος. Εκεί γύρω θα ξεκινά το αιολικό και θα είναι σε απόσταση αναπνοής με τον Καστανόλογγο.

Πόση ώρα κάνει να πάει η φωτιά από την μια πλαγιά στην άλλη? Ελάχιστη,  και παρόλο που όπως έχουμε μάθει κάποια καλώδια θα είναι υπόγεια, θα εξακολουθούν να υπάρχουν εναέρια δίκτυα με τους γνωστούς κινδύνους .

Ο χειμωνιάτικος Καστανόλογγος μας γεμίζει με την μαγεία του χώρου αλλά και την βαθιά ανησυχία μας για αυτό το μοναδικό μνημείο της Φύσης που βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο.
Σε έναν τέτοιο τόπο θα έπρεπε να είχε βρεθεί λύση να μην υπάρχουν κοπάδια μέσα στον δάσος. Τώρα καταλαβαίνω ότι όλοι θα πουν πως αυτό είναι αδύνατον και από πάππου προς πάππου εκεί ήταν και ότι εκεί είναι ο χώρος που τόσα χρόνια..κλπ κλπ, αλλά μιας και μιλούσαμε για την Ανάβρα, εκεί ο τότε κοινοτάρχης κατάφερε να κάνει αυτό που δεν είχε μπορέσει κανείς μέχρι τότε.
Έβγαλε τα κοπάδια από το χωριό, βρήκε τρόπο να πάρει κτήματα και να κάνει κτηνοτροφικές μονάδες.
Εμείς έχουμε ένα μοναδικό δάσος , ένα οικοσύστημα που δεν υπάρχει αλλού και τι κάνουμε για αυτό?
Τίποτα απολύτως. Μόνο μερικές απεγνωσμένες προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα από μερικούς ρομαντικούς οικολόγους.

Έχει ανέβει και κάνει μελέτες το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, έχουν γίνει μελέτες και προτάσεις για την προστασία του. Είναι ένας πόλος έλξης στο βουνό και μοναδικό στην Ευρώπη καστανόδασος που συνδιάζει το κλίμα, την θέα , την ηλικία των δέντρων και την ύπαρξη άλλων σπάνιων μορφών ζωής, όπως ο Σπιζαετός που πέρασε περήφανος μπροστά μας, αφήνοντας μας άφωνους από την έκπληξη.!

Αγέρωχος έκανε βουτιά στην χαράδρα για να καταφέρω να τον αποθανατίσω σαν σκιά πάνω στον βράχο.

Και όμως το μοναδικό αυτό είδος, το σπάνιο και πολύτιμο, ζει στο βουνό μας και προσπαθεί να βρει το σπίτι που του κλέβουμε λίγο λίγο. Την φωλιά που θα μπορέσει ήρεμα να αναστήσει τα μικρά του. Τα βράχια που φαίνονται αφιλόξενα στους ανθρώπους, αυτά τα ίδια βράχια συντηρούν την πολύτιμη ζωή που συνθέτουν την βιοποικιλότητα του βουνού .

Ο πλούτος του τόπου είναι εδώ, μπροστά μας, και αν ψάξουμε στην ψυχή μας, ίσως τον βρούμε και μέσα μας.
Ίσως να ταιριάξει ο ήχος της τσαμπούνας με το πέταγμα του αετού, ίσως το βιολί να ακολουθήσει τα βήματα μέχρι τα δρακόσπιτα, ίσως η πορεία μέχρι την θάλασσα να είναι γεμάτη από τα αρώματα  των ανθισμένων βοτάνων , ίσως να νιώσουμε ένα με τον τόπο και τον σεβαστούμε επιτέλους όπως του αξίζει.

Κείμενο φωτογραφίες: Σοφία Κόλλια
sofiascomments.com