Απόφαση με σημαντικές παραμέτρους για τα θέματα των ομαδικών απολύσεων και τις ρυθμίσεις της ελληνικής νομοθεσίας εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απαντώντας σε προδικαστικά ερωτήματα του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την υπόθεση της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ στην Χαλκίδα.
Τι έκρινε; Οτι μπορεί η ελληνική νομοθεσία να θέτει περιορισμούς στις ομαδικές απολύσεις αλλά
υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις ώστε να μην παραβιάζει την βασική αρχή της Ε.Ε. για ελεύθερη εγκατάσταση των επιχειρήσεων.
Με αυτό το σκεπτικό κρίθηκαν μη συμβατοί με το ευρωπαϊκό δίκαιο οι χειρισμοί στο θέμα των ομαδικών απολύσεων στην υπόθεση της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ. Τελικώς για την ΑΓΕΤ θα κρίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο έκρινε ότι τα κράτη μέλη μπορούν να έχουν νομοθεσίες που αποκλίνουν από το δίκαιο της Ενωσης, προστατευτικές των ομαδικών απολύσεων, όπως εν προκειμένω η ελληνική, όμως αυτό μπορεί να γίνεται μόνο υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά την ελληνική νομοθεσία που αποτέλεσε αντικείμενο της δίκης για την ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ το Ευρωδικαστήριο έκρινε ότι η πρόβλεψη της ελληνικής νομοθεσίας ότι ο υπουργός Εργαςίας μπορεί να μην επιτρέπει ομαδικές απολύσεις για λόγους δημοσίου συμφέροντος είναι εν μέρει συμβατή με το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Ομως το γεγονός, σύμφωνα με το Ευρωδικαστήριο, ότι τα κριτήρια που θέτει η ελληνική νομοθεσία για την αποτροπή των ομαδικών απολύσεων με απόφαση του αρμοδίου υπουργού, είναι γενικά και ασαφή, καθιστούν τις εν λόγω ρυμθίσεις αντίθετες με το δίκαιο της Ε.Ε όπως επίσης αντίθετες και με τις βασικές αρχές για την ελεύθερη εγκατάσταση πολιτών και επιχειρήσεων.
Με αλλα λόγια το Ευρωδικαστήριο αποφάσισε:
- Ναι στις εξαιρέσεις των κρατών μελών σε περιπτώσεις ομαδικών απολύσεων, αλλά με μέτρο και σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην παραβιάζονται βασικές αρχές της Ε.Ε οπως της ελεύθερης εγκατάστασης επιχειρήσεων και πολιτών και επιπλέον.
- Σαφή και αυστηρά κριτήρια που θα προβλέπονται συγκεκριμένα για το πότε και για ποιούς λόγους μπορεί ένα κράτος να θέσει εξαιρέσεις και να αρνηθεί ομαδικές απολύσεις σε συγκεκριμένες περιπώσεις.
Μετά ταύτα για την υποθεση της ΑΓΕΤ που τελικώς θα αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας που είχε υποβάλλει και το προδικαστικό ερώτημα, κρίθηκε ως εξής.
Η άρνηση του αρμοδίου υπουργού για την ματαίωση των ομαδικών απολύσεων ήταν εν μέρει σύννομη με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Ο υπουργός μπορούσε αλλά όφειλε να έχει θέσει σαφή κριτήρια για την απόφασή του και πάντως όχι το γενικό και αόριστο κριτήριο για λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Επιπλέον κρίθηκε ότι ο χειρισμός των ομαδικών απολύσεων για την περίπτωση της ΑΓΕΤ αντιβαίνει ευθέως στην βασική αρχή για ελεύθερη εγκατάσταση των επιχειρήσεων, καθώς τις εμποδίζει να εφαρμόσουν στη χώρα μας το κοινοτικό δίκαιο.
Η απόφαση εκτιμάται ότι ανοίγει «παράθυρο ευκαιρίας» προκειμένου να υπάρξει αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του μηχανισμού των ομαδικών απολύσεων, αίτημα που προβάλλουν με ένταση και εκπρόσωποι των πιστωτών της χώρας, κυρίως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το δικαστήριο εικαλούμενο την οδηγία 98/59/ΕΚ, αναφέρει πως «ελλείψει συμφωνίας με τους εκπροσώπους των εργαζομένων επί σχεδίου ομαδικών απολύσεων, ο εργοδότης δεν μπορεί να προβεί στις απολύσεις αυτές, εφόσον η αρμόδια δημόσια αρχή στην οποία το σχέδιο πρέπει να κοινοποιηθεί, δεν εγκρίνει, με αιτιολογημένη απόφασή της εντός της προβλεπόμενης από την ως άνω ρύθμιση προθεσμίας και κατόπιν εξετάσεως του φακέλου και αξιολογήσεως των συνθηκών της αγοράς εργασίας, της καταστάσεως της επιχειρήσεως και του συμφέροντος της εθνικής οικονομίας, την εν όλω ή εν μέρει υλοποίηση των σχεδιαζόμενων απολύσεων. Δεν ισχύει όμως το ίδιο, εάν διαπιστωθεί ότι, λόγω των τριών κριτηρίων αξιολογήσεως στα οποία παραπέμπει η ρύθμιση αυτή και της κατά περίπτωση εφαρμογής της από την ως άνω δημόσια αρχή υπό τον έλεγχο των αρμοδίων δικαστηρίων, η επίμαχη ρύθμιση έχει ως συνέπεια να καθίστανται οι διατάξεις της οδηγίας άνευ πρακτικής αποτελεσματικότητας, ζήτημα του οποίου η εξέταση απόκειται στο αιτούν δικαστήριο.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου