Στην Ελλάδα το ταλέντο & τα προσόντα τιμωρούνται…με Μετανάστευση

«Εδώ και 17 μήνες είμαι άνεργη. Όνειρο μου να εργαστώ σε μια γεωργική επιχείρηση ή ακόμη καλύτερα να «στήσω» την δική μου επιχείρηση. Πως αισθάνομαι; 
Θλίψη πάνω από όλα, γιατί αναγκαζόμαστε εκ των πραγμάτων να φύγουμε στο εξωτερικό και να εγκαταλείψουμε την χώρα μας.
Δυστυχώς και εγώ, σκέφτομαι πλέον πολύ σοβαρά την πιθανότητα να φύγω στην Γερμανία.

Ο μέσος μισθός που λαμβάνει εκεί ένας γεωπόνος είναι περίπου 2.500 ευρώ, όταν στην Ελλάδα θα έπαιρνε κυριολεκτικά «ψίχουλα» και αυτά…με τα «χίλια» ζόρια. Το έχω ψάξει και ξέρω τι λέω. Αντί να προσπαθήσει η χώρα μας να κρατήσει πάση θυσία τους νέους επιστήμονες εντός…των συνόρων της και να ξεκινήσει επιτέλους μια σοβαρή προσπάθεια ανάπτυξης του αγροτικού τομέα, οι κυβερνήσεις κάνουν τα εντελώς αντίθετα και για αυτό, συνεχίζουμε να «βουλιάζουμε». Για ποιο λόγο να μείνω εδώ επομένως;

H Αργυρώ Κοτζαμάνη, Aπόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής στο ΤΕΙ Σίνδου

Νιώθω έναν μεγάλο θυμό να με «πνίγει» γιατί προσπαθούμε, πολλοί από εμάς με μεγάλες δυσκολίες και στερήσεις, να σπουδάσουμε για να κάνουμε κάτι καλό για τους εαυτούς μας και την Ελλάδα και αντί το κράτος να μας επιβραβεύει για την προσπάθεια αυτή, μας «διώχνει». Δεν είναι λυπηρό αυτό; Πως περνάω εγώ εν μέσω κρίσης; Τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχω στείλει περίπου 100 βιογραφικά και έχω περάσει και από μερικές συνεντεύξεις. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να μου απαντήσουν. Να πουν έστω ένα «δεν μας κάνεις», «δεν προσλαμβάνουμε».

Τίποτα απολύτως. Και είμαι πτυχιούχος με δύο γλώσσες και τώρα πηγαίνω για τρίτη. Σε ορισμένες δουλειές «έφαγα πόρτα» λόγω του φύλου μου. Βλέπετε, στα θερμοκήπια δεν θέλουν γυναίκες, θέλουν άνδρες γιατί μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν…τις βαριές δουλειές. Αν και τους είπα, πως δεν έχω κανένα πρόβλημα με τέτοιου είδους εργασίες, δεν φάνηκαν να συγκινούνται και ιδιαίτερα από την προθυμία μου!

Ο αδελφός μου ο Κωνσταντίνος, έφυγε ήδη με υποτροφία στο Εδιμβούργο για να κάνει το μεταπτυχιακό του, εκεί έλαβε άλλες δύο υποτροφίες και πλέον τελειώνει το διδακτορικό του πάνω στην έρευνα για τα αυτόανοσα νοσήματα. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα.

Γιατί πολύ απλά δεν υφίσταται έρευνα στην Ελλάδα. Τι να έρθει να κάνει εδώ; Τι κάνω εγώ εδώ;» δηλώνει η Αργυρώ Κοτζαμάνη, απόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής στο ΤΕΙ Σίνδου.

Τον Φεβρουάριο ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της με θέμα την διαχείριση των εδαφο/υδατικών πόρων, θέμα που θα απασχολήσει και το διδακτορικό της.

«Η τελευταία μου δουλειά ήταν στα σούπερ μάρκετ «Βασιλόπουλος» για τρεις μήνες. Τόση ήταν η διάρκεια της σύμβασης μου άλλωστε. Άλλη «τραυματική» εμπειρία αυτή. Τα σχέδια μου; Με το που θα ολοκληρώσω το διδακτορικό μου και δεν καταφέρω να βρω δουλειά, κάτι που το θεωρώ δυστυχώς πολύ πιθανό, ετοιμάζω τις βαλίτσες μου, μπαίνω στο αεροπλάνο και αποχαιρετώ την Ελλάδα. Σκέφτομαι και την πιθανότητα βέβαια, να ολοκληρώσω το διδακτορικό μου στο εξωτερικό.

Με «πονάει» πάντως η σκέψη να φύγω από την χώρα μου. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, αγαπώ την Ελλάδα και θα ήθελα πολύ να την βοηθήσω έτσι ώστε να ορθοποδήσει…μπας και έρθει επιτέλους αυτή η πολυπόθητη ανάπτυξη.

Είναι τεράστια απογοήτευση να αγαπάς αυτό που έχεις σπουδάσεις και να μην μπορείς να το εξασκήσεις ως επάγγελμα λόγω των συνθηκών που επικρατούν. Είμαστε μια άτυχη γενιά, καταστραφήκαμε μέσα σε 5 χρόνια. «Kάηκαν» οι ελπίδες μας και ουσιαστικά μας… «μετανάστευσαν».

Βλέπω την Ελλάδα να γίνεται μια χώρα ηλικιωμένων. Τα νέα παιδιά της, την εγκαταλείπουν. Και τι θα μείνει; Τίποτα.

Εύχομαι πάντως ολόψυχα να αλλάξει κάτι και οι νέοι να πάρουν εισιτήρια επιστροφής για την χώρα μας, καθώς η Ελλάδα έχει ανάγκη τους νέους της και οι νέοι την Ελλάδα…».

texnologosgeoponos.gr