Πέντε δισεκατομμύρια ευρώ είναι ποσό που σου κάνει παπιγιόν την γλώσσα ακόμη και να το εκστομίσεις.
Κι ακόμη, μετατρέπει σε μπαρουταποθήκη το μυαλό η είδηση, ότι το ποσό μοιράστηκε σε διάστημα 12 χρόνων σε 1300 δάνεια τα οποία διανεμήθηκαν στο κλειστό κλαμπ
πολιτικών κομμάτων και κάποιων μέσων ενημέρωσης (!). Πρόκειται για ποσά που ποτέ δεν αποπληρώθηκαν και, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ήδη, έχουν γίνει δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων κάποιων εμπλεκομένων, οι οποίοι έκαναν κανονικότατο και «νομιμότατο» ριφιφί.
πολιτικών κομμάτων και κάποιων μέσων ενημέρωσης (!). Πρόκειται για ποσά που ποτέ δεν αποπληρώθηκαν και, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ήδη, έχουν γίνει δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων κάποιων εμπλεκομένων, οι οποίοι έκαναν κανονικότατο και «νομιμότατο» ριφιφί.
Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ σήμερα ποιά κτίρια που ανήκουν σε κόμματα, ποιές εγκαταστάσεις μέσων ενημέρωσης με όλο τον εξοπλισμό τους, είναι δυνατό να θεωρηθούν αντίστοιχα με ένα μέρος, έστω, αυτού του ποσού. Μια σχετική ικανοποίηση δια της επιστροφής στα ταμεία ίσως, ενδέχεται, να βρίσκεται σε λογαριασμούς των φυσικών προσώπων που διαχειρίστηκαν αυτά τα χρήματα αλλά το πράγμα περιπλέκεται αν βρίσκονται σε εξωχώριους λογαριασμούς. Και είναι να βγαίνεις εκτός εαυτού, αν αναλογισθείς ότι τα χρήματα αυτά διανέμονταν μέσω της Αγροτικής Τράπεζας, της τρ΄παεζας δηλαδή που είχε δημιουργηθεί για να συμβάλλει στην βοήθεια του αγροτικού κόσμου, ο οποίος καλείται σήμερα να πληρώσει κυριολεκτικά τα σπασμένα.
Αλλά, το κακό δεν σταματά δυστυχώς εδώ. Καλούμαστε όλοι να χωνέψουμε ότι το υγιές κομμάτι της τράπεζας πωλήθηκε στην τράπεζα Πειραιώς έναντι του ποσού των ... 95 εκατομμυρίων ευρώ. Η τράπεζα βοηθήθηκε μάλιστα με ρευστότητα 6.5 δις ευρώ από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας κι έτσι η Πειραιώς βρέθηκε να έχει στη διάθεσή της και όλες τις καταθέσεις που υπήρχαν στην ΑΤΕ και οι οποίες υπολογίζονταν στα 15 δις ευρώ. Για να συμβούν όλα αυτά ο ελληνικός λαός κλήθηκε να πληρώσει δυό ολόκληρα ξεγυρισμένα μνημόνια και για να σωθεί από την πλήρη καταστροφή ένα τρίτο.
Οι άνθρωποι που κατάπιαν κυριολεκτικά τον αγλέουρα, πολιτικά κόμματα και μίντια, κούνησαν το δάχτυλο στον κοσμάκη σαν σχολάρχες του 50, απείλησαν και εκφόβισαν όσους κατοικούν στην επικράτεια με τους πλέον σιχαμερούς τρόπους και μεθόδους ενώ, τα τσιράκια τους, επιχειρηματολόγησαν με ανήκουστη χυδαιότητα ότι οι άνθρωποι στη χώρα «ζούσαν πάνω από τις δυνάμεις τους» διότι είχαν πέσει θύματα της αφροσύνης των αφεντικών τους που τους καλούσαν να πάρουν... διακοποδάνεια.
Πλιάτσικο. Δεν νομίζω ότι άλλη λέξη μπορεί να περιγράψει και μόνο την συγκέκριμένη υπόθεση. Τα «βραχιολάκια» που προαναγγέλονται θα είναι ένα ελάχιστο μέρος της ικανοποίησης που προσδοκά ο λαός και θα μείνει η ικανοποίηση ανάπηρη, αν τα ποσά αυτά δεν γυρίσουν στο δημόσιο ταμείο, ακόμη κι αν χρειαστεί να έρθει στην επιφάνεια η φόδρα του ντουνιά. Οι μέθοδοι και τα μέσα υπάρχουν. Η βούληση έλειπε μέχρι τώρα, ήταν το ανυπολόγιστης αξίας έλλειμα, και είναι η βούληση αυτή που μπορεί να ξαναβάλει σε κίνηση τα υγιή κοινωνικά μέλη.
Χειρότερο από το ληστεύεις μια τράπεζα είναι να ανοίγεις μια τράπεζα έλεγε πριν από πολλά χρόνια ο Μπέρτολντ Μπρεχτ και σίγουρα σήμερα θα έστιβε το κεφάλι του για να κάνει το συμπέρασμά του επίκαιρο. Λόγου χάρη μια παράφραση του στυλ «γιατί να μπεις στον κόπο να ληστέψεις μια τράπεζα αφού μπορείς να δανειστείς αχρεωστήτως όσα θες;».
Απόστολος Λυκεσάς thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου