Γιάννης Μανώλης: Μας αντιμετωπίζουν ως πρόβατα επί σφαγή. Μας παρουσιάζουν μια πρόταση, η οποία επί της ουσίας δεν υφίσταται γιατί την απέσυραν οι εταίροι, και προσπαθούν να εκμαιεύσουν την ερώτηση: "τι προτιμάς, να πεις ΝΑΙ και να σας βάλουμε φόρους και να κάνουμε περικοπές στις δαπάνες ή να πεις ΟΧΙ και να ζήσεις με αξιοπρέπεια;", ρωτάνε. Ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα ψήφιζε ΟΧΙ σε αυτό το ερώτημα;
Οφείλουν να εξηγήσουν τι σημαίνει ΟΧΙ και τι ΝΑΙ. Ποιες είναι οι συνέπειες (οικονομικές, πολιτικές, γεωπολιτικές, κοινωνικές) της κάθε επιλογής. Θέλουν να πούμε ΟΧΙ λένε, ώστε να εφαρμόσουν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ποιο πρόγραμμα, αυτό που η χρηματοδότηση του στηρίζεται κατά 60% στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση (ΕΣΠΑ);
Οφείλουν βέβαια πρωτίστως να ζητήσουν συγγνώμη και να πουν ότι ο λογαριασμός πήγε από το 1 δισ. (email Χαρδούβελη) στα 8. δισ. (πρόταση Τσίπρα) λόγω του δικού τους διαπραγματευτικού κατενάτσιου. Ωραίοι τύποι: τα πειράματα του Βαρουφάκη θα τα πληρώσουμε όλοι (ουάου). Βέβαια, δεν μας είπε ότι όταν αυτός θα δίνει διαλέξεις στο εξωτερικό, θα βγάζει βιβλία για τις διαπραγματεύσεις και θα γευματίζει με τους πλούσιους φίλους του σε διάφορα γκαλά, ο λαός θα προσπαθεί να επιβιώσει, πληρώνοντας και τα λάθη του.
Κακά τα ψέματα. Το ΟΧΙ σημαίνει έξοδος. Το ΝΑΙ σημαίνει σκληρή λιτότητα. Ακόμη και αν, όμως, οι πολίτες ψηφίσουν ΝΑΙ, ο Τσίπρας μας λέει ότι θα σεβαστεί την απόφαση και θα την εφαρμόσει. Σας ευχαριστούμε κ. πρωθυπουργέ που θα σεβαστείτε την λαϊκή βούληση, την οποία 2η φορά μέσα σε 6 μήνες προσπαθείτε να υποκλέψετε! Αλλά απαντήστε στην ερώτηση: πώς θα εφαρμόσετε ένα πρόγραμμα το οποίο δεν πιστεύετε; Και εφόσον το θεωρείτε αναγκαίο κακό, γιατί δεν αποφασίζετε μόνος παρά μεταφέρετε την ευθύνη στο λαό; Εμπιστοσύνη, ευθύνη και εντολή βέβαια που του είχε μεταβιβάσει ο λαός πριν 6 μήνες, τότε που δεν υπήρχε ούτε μια στο εκατομμύριο να μην αποδεχτούν τις μεγαλοφυείς ιδέες μας! Τα νταούλια ούτε καν άρχισαν να χτυπούν.
Από την άλλη, κανένας από την αντιπολίτευση δεν έχει τονίσει ότι η διαφορά της πρότασης Τσίπρα με την αντιπρόταση των θεσμών είναι ένα 10%. Το 90% της πρότασης Τσίπρα (8 δισ. φόροι) το έχουν αποδεχτεί οι θεσμοί (sic) και όλο το νταβαντούρι γίνεται για το αν θα κόψουμε το επίδομα σάντουιτς στον Φωτόπουλο ή θα φορολογήσουμε μέχρι και τα μακαρόνια. Και όμως η κυβέρνηση μας, που τόσο αρέσκεται να φωνασκεί για το πόσο ταυτισμένη είναι με τον λαό, προτιμάει να επιβάλει φόρο προστιθέμενης αξίας στα βασικά προϊόντα από το να πάρει πίσω το επίδομα σάντουιτς στη ΓΕΝΟΠ και να κάνει περικοπές στα ευγενή ταμεία (μην φανταστείτε σοβαρές περικοπές - από τα 2.000 ευρώ σύνταξη να πάνε στα 1.900 ευρώ και αντί να συνταξιοδοτούνται στα 52 να συνταξιοδοτούνται κανονικά). Να τονίσουμε εδώ ότι οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ) είναι οι πιο άδικοι, γιατί τα βάρη τους κατανέμονται δυσανάλογα εις βάρος των φτωχών. Άλλη αξία και σημασία έχει η διαφορά 1 ευρώ, κατά την αγορά ενός προϊόντος, για τον άνεργο και άλλη αξία για κάποιον με εισόδημα 3.000 ευρώ ανά μήνα. Οπότε, πώς ο πρωθυπουργός μας λέει ότι προτείνει μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης;
Ποια κοινωνική δικαιοσύνη υπερασπίζεται με τις προτάσεις για αύξηση του ΦΠΑ, ώστε να μην πληγούν τα ευγενή ταμεία;
Εδώ που φτάσαμε έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους: α) ο ένας δρόμος είναι αυτός της λιτότητας που μας κρατάει όμως ζωντανούς και β) αυτός που προτείνει η κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ και μας οδηγεί στην αυτοκτονία (στο Κούγκι).
Υ.Γ.: όπως είπε ένας φίλος "η Μεταπολίτευση ξεκίνησε με δημοψήφισμα και θα κλείσει με δημοψήφισμα". Ας σκεφτούμε λοιπόν αν από εβδομάδα θέλουμε να ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή να γίνουμε λατινικού τύπου καθεστώς όπως η Βενεζουέλα (παρεμπιπτόντως γνωρίζετε πόσο κοστίζει σήμερα το χαρτί υγείας στο Καράκας;).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου