Διεθνοποιεί το αγώνα κατά των τοκογλύφων ο Νίκος Μαυραγάνης

Ο βουλευτής Ευβοίας Νίκος Μαυραγάνης με την ιδιότητα του Αντιπροέδρου της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής των Ελλήνων, συναντήθηκε με τον κ. Chainarong Indharameesup, μέλος της Επιτροπής Ανάπτυξης του Δημόσιου Τομέα
της Ταϊλάνδης με αντικείμενο της συνάντησης την ενημέρωση για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

Στα βασικά σημεία της τοποθέτησης του ο Νίκος Μαυραγάνης ανέφερε ότι η κρίση που έπληξε την Ελλάδα, είναι μια κρίση που μετετράπη από κρίση χρέους, που πράγματι ήταν υψηλό, σε κρίση δανεισμού. Το χρέος αυτό, εν πολλοίς, είναι ένα χρέος που είχε ήδη πληρωθεί και έδωσε ως παράδειγμα ένα από τα δάνεια που έλαβε η Ελλάδα το 2001 και το οποίο ήταν 1,3 δισ. Ευρώ το οποίο εγγράφηκε στον προϋπολογισμό της Ελλάδας το 2010, στο ποσό των 21 δισ. ευρώ, δηλ. με ετήσιο επιτόκιο 88%. Το 70% του ελληνικού χρέους, όπως αποτιμάται σήμερα, αφορά τόκους, δηλαδή το μέγιστο μέρος έχει αποπληρωθεί. Για να εξυπηρετηθεί, σύμφωνά με τις επιταγές των δανειστών, τις οποίες ακολούθησαν πιστά οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δημιουργήθηκε μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Η ανεργία έφτασε περίπου στο 30%. Το κάθε νοικοκυριό έχασε 50% από το εισόδημά του. Το ακαθάριστο εθνικό προϊόν έπεσε κατά 30% . Άρα η συνταγή που μας πρότειναν διέλυσε την οικονομία.

Αναφέρθηκε επίσης στα δημόσια έργα που έγιναν στην Ελλάδα από ξένες εταιρείες, που σήμερα ελέγχουν τα άσχημα οικονομικά της χώρας, οι οποίες πληρώθηκαν 2 ή 3 φορές πάνω από το μέσο όρο κόστους αντίστοιχων έργων σε άλλες χώρες. Για να πληρωθούν βεβαίως, η Ελλάδα δανείστηκε χρήματα.

Ο Ν. Μαυραγάνης ενημέρωσε επίσης ότι από τους δανειστές μας ζητήθηκε και ζητείται ακόμα η ιδιωτικοποίηση πολλών οργανισμών που διαθέτει το ελληνικό δημόσιο έναντι οποιασδήποτε τιμής. Ανέφερε χαρακτηριστικά το παράδειγμα της Δ.Ε.Η. που διαθέτει μεγάλα αποθέματα λιγνιτών, έναντι του ποσού των 2 δισ. ευρώ, που αυτό είναι ένα υποπολλαπλάσιο ακόμα και αυτής καθαυτής της ποσότητας των αποθεμάτων. Άλλοι τομείς διαλύθηκαν τελείως, όπως το Ινστιτούτο Γεωλογικών Μελετών στην Ελλάδα, το οποίο διέθετε όλους τους χάρτες και μελέτες των ορυκτών της χώρας. 

Ζητήθηκε από τους δανειστές η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με τη δικαιολογία ότι ήταν υπεράριθμοι, ενώ ο μέσος όρος ήταν όπως και στην Ευρώπη. Ζητήθηκε λοιπόν, άμεσα η απόλυση πολλών δημοσίων υπαλλήλων.