Με το λύχνο του άστρου

Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα

Στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του

Που να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ

Λυπημένες μυρσίνες ασημωμένες ύπνο

Μου ράντισαν την όψη φυσώ και μόνος πάω

Που να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!

Οδηγέ των ακτίνων και των κοιτώνων Μάγε

Αγύρτη που γνωρίζεις το μέλλον μίλησέ μου

Που να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!

Τα κορίτσια μου πένθος για τους αιώνες έχουν

Τ’ αγόρια μου τουφέκια κρατούν και δεν κατέχουν

Που να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!

Εκατόγχειρες νύχτες μες στο στερέωμα όλο

Τα σπλάχνα μου αναδεύουν αυτός ο πόνος καίει

Που να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!

Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς γυρίζω

Στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του κόσμου

Που να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!

Ποίηση : Οδυσσέας Ελύτης

Σύνθεση : Μίκης Θεοδωράκης

Ερμηνεία : Γρηγόρης Μπιθικώτσης