Το πρόσωπο της εβδομάδας: Σοφία Μανώλη - Ηθοποιός

Είναι από εκείνες τις επιστροφές οι οποίες μοιάζουν λυτρωτικές. 

Η Σοφία Μανώλη επέλεξε ν’ απέχει για παραπάνω από 18 μήνες από το θέατρο. Τώρα ετοιμάζεται ν’ αδράξει τις στιγμές που θα επανέλθει στη σκηνή. Ανυπομονώντας να παίξει στο θέατρο του Νέου Κόσμου, με την παράσταση – άνοιγμα της νέας σεζόν (Ο Έφορος και οι Κόρες) στο πολύ πλούσιο φετινό πρόγραμμα του συγκεκριμένου σημαντικότατου καλλιτεχνικού χώρου.

''Είναι από εκείνες τις επιστροφές οι οποίες μοιάζουν λυτρωτικές. Η Σοφία Μανώλη επέλεξε ν’ απέχει για παραπάνω από 18 μήνες από το θέατρο. Τώρα ετοιμάζεται ν’ αδράξει τις στιγμές που θα επανέλθει στη σκηνή. Ανυπομονώντας να παίξει στο θέατρο του Νέου Κόσμου, με την παράσταση – άνοιγμα της νέας σεζόν (Ο Έφορος και οι Κόρες) στο πολύ πλούσιο φετινό πρόγραμμα του συγκεκριμένου σημαντικότατου καλλιτεχνικού χώρου.

Η αναμονή φαίνεται πως άξιζε. Και στηρίχθηκε σε μια απόφαση, που πάρθηκε όχι μόνο γιατί έπρεπε να βγάλει τα προς τα ζην, δουλεύοντας σε καφέ στα Εξάρχεια, αλλά και γιατί της δόθηκε ο χρόνος, προκειμένου να κάνει σεμινάρια υποκριτικής – αυτοσχεδιασμού με δύο σπουδαίους δασκάλους της εποχής μας, τον Θωμά Μοσχόπουλο και την Ελένη Σκότη.

Γνήσιο τέκνο του Θεάτρου Τέχνης έχει το φυσίκ, που θα μπορούσε να της δώσει πρωταγωνιστικό

ρόλο στην τηλεόραση. Ακόμα αυτό δεν έχει συμβεί, διότι δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητες της. Και όλοι οι τηλεοπτικοί ρόλοι που της έχουν δοθεί δεν της έδωσαν την ευκαιρία να αναδείξει τις ικανότητες της.   Τις είχε δείξει, όμως, θεατρικά στη «Φωνή», την παράσταση που την είχαμε παρακολουθήσει στο θέατρο 104 και μας είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Eτσι την καλέσαμε και στη ραδιοφωνική μας εκπομπή, έτσι ανακαλύψαμε και τη θαυμάσια, ζεστή φωνή της.


Η Σοφία είναι από τις ηθοποιούς που δεν αρκούνται στην εξωτερική τους εμφάνιση, δεν αρκείται στα εύκολα. Δίνει έμφαση στο να δημιουργεί στο κομμάτι της τέχνης εκείνο, που απαλύνει τον πόνο και τις έννοιες της καθημερινότητας, δίνοντας δίοδο στα πιο "μεγάλα" της ζωής.   Εκτός από τον «Έφορο και τις κόρες», μια σουρεαλιστική πολιτική σάτιρα για τον παραλογισμό της εξουσίας, θα τη δούμε αυτήν την εβδομάδα και στο 4o Μicro m festival, όπου πρωταγωνιστεί με τον Λεωνίδα Καλφαγιάννη (έπαιζαν μαζί και στη Φωνή).    Εκφράζοντας τη χαρά για την ανάληψη της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Τέχνης από την πρώην καθηγήτρια της Μαριάννα Κάλμπαρη, λόγω του νέου αέρα εξωστρέφειας του ιστορικού θεάτρου η Σοφία γράφει από μικρή, όμως ακόμα δεν έχει τολμήσει να το επιχειρήσει δημόσια. Της το ευχόμαστε, όπως και το να πραγματοποιηθεί ένα τρελό όνειρο της. Να γίνει κάποια στιγμή ένα black-out στην Αθήνα και να φανεί - έστω για λίγο - το μεγαλείο του έναστρου ουρανού…


* Νομίζω πως η ανάγκη για δημιουργική έκφραση υπήρχε μέσα μου από πολύ μικρή ηλικία. Ωστόσο
η απόφαση πάρθηκε συνειδητά, όταν, σπουδάζοντας στο Πάντειο, μπήκα στη θεατρική ομάδα της σχολής. Ε τότε είπα «εγώ αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου».    * Τι είναι υποκριτική; Σκληρή δουλειά, παιχνίδι, έκφραση, ευθύνη, τρέλα, συντονισμός νου-πνεύματος-σώματος.   * Σαν νέος ηθοποιός την κρίση την βιώνω από τότε που τελείωσα τη σχολή. Δεν είναι ότι πριν συμμετείχα σε δουλειές που μου επέτρεπαν να ζω ή ότι είχα τις άπειρες προτάσεις και ξαφνικά αυτό άλλαξε! Βέβαια, όσο περνάνε τα χρόνια, όσο μεγαλώνεις, όσο οι οικονομικές, κυρίως, υποχρεώσεις σε πιέζουν λες «Τώρα τι κάνουμε Σοφάκι; Νομίζω, πάντως, ότι η απάντηση για κάθε νέο άνθρωπο είναι η δράση.

*Δεν ξέρω αν η τέχνη μπορεί να δώσει απαντήσεις στην τωρινή κατάσταση της Ελλάδας. Αμφιβάλλω για να είμαι ειλικρινής. Πιστεύω, όμως, ακράδαντα, ότι η επαφή, είτε ως δημιουργός, είτε ως θεατής, με οποιαδήποτε μορφή τέχνης, μπορεί αφενός να σε απαλύνει, έστω και για λίγο, από τις έννοιες της καθημερινότητας και αφετέρου να γίνει η δίοδος στα άλλα τα πιο «μεγάλα» της ζωής.    * Φέτος στον κάτω χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου θα παρουσιάσουμε μια σουρεαλιστική πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο. Το έργο της Μαρίας Τρανού λέγεται «Ο Έφορος και οι Κόρες» και θαρρώ, πως, από τον τίτλο και μόνο, μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι θίγουμε ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα! Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Κλεώνη Φλέσσα, τη μουσική ο αγαπημένος Θοδωρής Οικονόμου, την κίνηση η Σεσίλ Μικρούτσικου και τα σκηνικά-κοστούμια η Άρτεμις Φλέσσα. Πρόκειται για μία έμμετρη κωμωδία που εκτυλίσσεσαι «εις το βουνό εκεί ψηλά» και πραγματεύεται με πολύ χιούμορ όλον αυτόν τον παραλογισμό της εξουσίας που βιώνει ο σύγχρονος Έλληνας πολίτης.  


* Υποδύομαι την Κόρη Α. Μία νέα δυναμική γυναίκα, μητέρα ενός μωρού, που τα παράτησε όλα και
πήρε στην κυριολεξία τα βουνά, ονειροπόλα, αισιόδοξη, παιχνιδιάρα, αέρινη και πλημμυρισμένη από αγάπη και σοφία για το μεγαλείο της ανθρώπινης υπόστασης. Με δυσκόλεψε αυτός ο ρόλος, άργησα να αγαπήσω την Κόρη Α, αλλά τώρα την γουστάρω πολύ αυτήν την τύπισσα!   * Είμαι πολύ χαρούμενη που θα παίζουμε σε ένα θέατρο που όλα αυτά τα χρόνια έχει ανεβάσει εξαιρετικές μη συμβατικές παραστάσεις και έχει αναδείξει μία πλειάδα νέων ταλαντούχων ηθοποιών. Όσο για τους συναδέλφους μου την Ιζαμπέλλα Κυριαζή, τον Κώστα Συλβέστρο και τον Βασίλη Τσιγκριστάρη νιώθω τόσο τόσο τόσο πολύ τυχερή που τους έχω γνωρίσει και που συνυπάρχω μαζί τους στη σκηνή. Είμαστε ένα πολύ δεμένο και αγαπημένο παρεάκι και γελάμε τόσο πολύ !!! 


* Την προηγούμενη χρονιά έμεινα εκτός θεάτρου, κυρίως, γιατί αυτό που προείχε για εμένα ήταν η οικονομική μου επιβίωση. Δούλευα καθημερινά σε ένα καφέ και δεν μετανιώνω καθόλου για αυτήν μου την απόφαση. Κατάφερα να βάλω σε μία τάξη τα «χρέη» μου, ξεκίνησα πάλι μαθήματα φωνητικής και έκανα, επίσης, σεμινάρια υποκριτικής-αυτοσχεδιασμού με δύο ανθρώπους που επιθυμώ βαθύτατα να δουλέψω μαζί τους, το ένα ήταν με τον Θωμά Μοσχόπουλο και το άλλο με την Ελένη Σκότη. 

* Με τους Tandem έχω κάνει έως τώρα δύο δουλειές, η πρώτη ήταν το «Φ» και η επόμενη «Η Φωνή, βασισμένη στο πείραμα του Stanford». Και στις δύο περιπτώσεις τα κείμενα ήταν γραμμένα από την ομάδα. Η πρόθεση που έχουμε τώρα είναι να καταπιαστούμε με ένα ήδη υπάρχον κείμενο. Η πρώτη μας σκέψη ήταν ένα έργο από το κλασσικό ρεπερτόριο .. τις τελευταίες όμως μέρες έχει πέσει στα χέρια μας ένα καταπληκτικό σύγχρονο σουηδικό κείμενο, το οποίο δεν έχει ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα, και μάλλον προς τα εκεί κατευθυνόμαστε .. θα δούμε. Πιστεύω πάρα πολύ στους Τandem. Η Μαργαρίτα (Γερογιάννη), η σκηνοθέτης μας, είναι ένα ευφυές και εξαιρετικά ταλαντούχο πλάσμα και νομίζω και εύχομαι, ότι τα επόμενα χρόνια οι δουλειές αυτής της ομάδας θα συζητηθούν.

* Η αλλαγή καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Τέχνης μας έχει γεμίσει όλους με πολύ χαρά! Δεν φαντάζεσαι! Η Μαριάννα (Κάλμπαρη) ήταν δασκάλα μου στη σχολή και έχω δουλέψει μαζί της σε

μία παράσταση που παρουσιάστηκε το 2008 στο Φεστιβάλ Αθηνών, την «Πληγή, όπερα σε επτά γεύματα». Είναι σαν να αποπνέει ένας νέος αέρας εξωστρέφειας τώρα στο ιστορικό Θέατρο Τέχνης .. «Να μείνω έξω, στ’ ανοιχτά» , στίχος του Κουν, είναι το μότο της φετινής περιόδου, που δηλώνει τόσο εύστοχα την πρόθεση της νέας καλλιτεχνικής διευθύντριας. Κάθε επιτυχία και πολύ αγάπη στη Μαριάννα και στο Θέατρο Τέχνης.

* Αυτό που ξεχωρίζω από την έως τώρα εμπειρία μου στην τηλεόραση είναι η γνωριμία μου με κάποιους ανθρώπους. Για να είμαι ειλικρινής, οι γρήγοροι και βιαστικοί ρυθμοί των τηλεοπτικών γυρισμάτων δεν είναι τόσο του γούστου μου.

* Στο Mikro.m Festival θα παρουσιαστεί η ταινία μικρού μήκους στην οποία συμμετέχω μαζί με τους Λεωνίδα Καλφαγιάννη και Στέλιο Καλαϊτζή, το «Blind Trust» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγγελίδη. Στην ταινία υποδύομαι μία τυφλή νεαρή γυναίκα. Πρόκειται για μια συγκινητική ιστορία αγάπης και αυτοθυσίας. Η κινηματογραφική μου trust2εμπειρία είναι μικρή. Εύχομαι να δουλέψω μελλοντικά στον κινηματογράφο. Είναι κάτι που θέλω πολύ!

* Η σκηνοθεσία δεν έχει προκύψει σαν επιθυμία μου έως τώρα. Αυτό που με ιντριγκάρει ιδιαίτερα είναι το εικαστικό μέρος μιας παράστασης. 

* Γράφω. Διάφορα. Από μικρή. Το πιο ολοκληρωμένο υλικό που έχω είναι σε μορφή ποίησης. Στην τρίτη Δημοτικού διάβασα το πρώτο μου βιβλίο. Μόλις το τελείωσα πωρώθηκα τόσο πολύ που ξεκίνησα να γράφω το δικό μου μυθιστόρημα .. Δεν βγήκε πάνω από 3 σελίδες .. απογοητεύθηκα! Αυτό το παιδικό όνειρο εξακολουθεί να υπάρχει και είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα γίνει πραγματικότητα. Όλα στην ώρα τους.

* Βρίσκω την Αθήνα μια όμορφη πόλη που, δυστυχώς, κάποιοι την κακομεταχειρίστηκαν. Έχω έναν τέτοιο χαρακτήρα, που με βοηθάει να βλέπω ή να φαντάζομαι την ομορφιά ακόμα και μέσα σε ένα σκουπιδότοπο. Αυτό που έχει αρχίσει να με ενοχλεί είναι η μιζέρια και η απαισιοδοξία που φέρει το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου. Όχι άδικα βέβαια!


* Στην Αθήνα μου λείπει πολύ η θάλασσα (είμαι και νησιώτισσα άλλωστε!) και πιο πολύ ακόμα ο ουρανός της επαρχίας μόλις πέφτει το σκοτάδι. Έχω ευχηθεί πολλές φορές να γίνει ένα black-out και να φανεί, έστω για λίγο, το μεγαλείο του έναστρου ουρανού.

* Στο All4fun μου αρέσει η πρόθεση να αναδειχτούν νέες ομάδες – νέοι καλλιτέχνες, μου αρέσει
πολύ η στήλη «Φώτο της ημέρας» και ότι έχει πολύ fun!  Το χρειαζόμαστε άλλωστε! Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία!

& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το «Ο Έφορος και οι κόρες» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9021-q-q-.html

&&  Αναλυτικές λεπτομέρειες για το «Blind Trust» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://all4fun.gr/interviews/general/9345--all4fun-qblind-trustq.html

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 
all4fun.gr
29/9/2014