Με μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη η εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Καρύστου του ΚΚΕ με θέμα: «Φασισμός, οι αιτίες που τον γεννούν και τον θρέφουν»
Ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, παρουσιάζοντας το βιβλίο «Φασισμός και κοινωνική επανάσταση» του Ρ.Π. Ντατ τόνισε μεταξύ άλλων:
Τι είναι ο φασισμός; Ποιες είναι οι αιτίες που τον γεννούν; Μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε και
Στην απάντηση όλων αυτών των ερωτημάτων μας βοηθά το βιβλίο του Ντάτ. Στην ουσία είναι μια μελέτη, που επεξεργάζεται με επιστημονική μεθοδολογία το φαινόμενο του φασισμού στην περίοδο της ανόδου του, τις δεκαετίες του 1920-1930. Το επεξεργάζεται όχι απλά σαν ένα άγριο, απάνθρωπο, φοβερό πολιτικό φαινόμενο, έξω και πέρα από τις εξελίξεις, όπως έκαναν πολλοί άλλοι. Αλλά το ερευνά μέσα στο σύστημα, αναλύοντας όλα τα οικονομικά, τα κοινωνικά, πολιτικά στοιχεία της συγκεκριμένης περιόδου.
Που ήταν περίοδος, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, μεγάλων κοινωνικών επαναστάσεων, περίοδος που κυοφορείτο η μεγάλη οικονομική κρίση, που εξελίχθηκε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση του 1929-31. Περίοδος που οξύνονταν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και προετοίμαζαν με γοργούς ρυθμούς το 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
Η συγκεκριμένη μελέτη του Ντάτ, είναι και σήμερα πολύ χρήσιμη και επίκαιρη. Θα τολμούσαμε να πούμε γιατί όχι μόνο ο φασιστικός κίνδυνος γίνεται πιο φανερός, αλλά πρώτ’ απ’ όλα, γιατί η σημερινή χρονική περίοδος έχει πολλά κοινά στοιχεία με τις δεκαετίες του 20-30-40.
Αυτό δε σημαίνει ότι οι δείκτες της ιστορίας γύρισαν 80 και 90 χρόνια πίσω, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, αλλά σημαίνει ότι οι παράγοντες που γεννούν το φασισμό, παραμένουν επίκαιροι και άθικτοι, από μια άποψη γίνονται ακόμα πιο ισχυροί.
Τι είναι λοιπόν ο φασισμός;
Είναι η επικράτηση κάποιων καθυστερημένων, αντιδραστικών δυνάμεων, που εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις και επιβάλλονται πάνω στην «αδύναμη» και «ανυπεράσπιστη» δημοκρατία;
Είναι η εκδήλωση του αυταρχισμού, του μη σεβασμού της δημοκρατίας, που επιβάλλουν όλοι όσοι στα χέρια τους έχουν την εξουσία, σε όλα τα κοινωνικά συστήματα; Εξ’ ού ο «Μαύρος και Κόκκινος φασισμός»;
Είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο, που την εξουσία παίρνουν με την βία κάποιοι «τρελοί» όπως ο Χίτλερ κλπ.;
Εάν θέλουμε να απαντήσουμε σωστά, αντικειμενικά, όσο και αν ορισμένα από τα παραπάνω στοιχεία, να τα βρίσκει κανείς μέσα στον φασισμό, όπως και άλλα η δημαγωγία, η γελοιότητα. Πρέπει να πούμε όχι, όλα τα παραπάνω δεν εξηγούν σωστά τι είναι ο φασισμός.
Ο φασισμός είναι κάτι βαθύτερο κοινωνικά και πολιτικά από αυτό που φαίνεται από πρώτη ματιά.
Δεν είναι κάτι που υπήρχε πάντα, σε όλα τα προηγούμενα εκμεταλλευτικά συστήματα (εξίσου απάνθρωπα και αυταρχικά), ούτε θα υπάρχει για πάντα.
Δεν είναι κάτι που γεννιέται από το πουθενά. Γιατί τίποτα στην φύση, στην κοινωνία, στην οικονομία, στην πολιτική δεν γεννιέται από το πουθενά, από μόνο του.
Έτσι λοιπόν ο φασισμός γεννιέται όπως η μάνα στη φύση γεννάει το παιδί της.
Όπως στην κοινωνική εξέλιξη, στο δουλοκτητικό σύστημα, οι γαιοκτήμονες δημιουργούσαν τις εκατονταρχίες των στρατιωτών, για να υποτάξουν τους δούλους.
Όπως στη φεουδαρχία, οι τσιφλικάδες, δημιουργούσαν την Ιερά Εξέταση, τους φοβερούς νόμους, την αστυνομία και τους στρατούς για να καταστείλουν τους εξεγερμένους χωρίς κλήρο αγρότες, τους εργάτες.
Έτσι και το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα πέρα από όλα τα άλλα μέσα που διαθέτει (σχολεία, πανεπιστήμια, νόμοι, δυνάμεις καταστολής κλπ.) για την υποταγή και χειραγώγηση των εργαζομένων, όταν όλα αυτά μαζί δεν επαρκούν το ίδιο το σύστημα γεννά, δημιουργεί συνειδητά και σχεδιασμένα, μια πολιτική δύναμη, με τη συγκεκριμένη πολιτική γραμμή και τη συγκεκριμένη οργάνωση, με σκοπό να κάνει τα πάντα για να το υπερασπιστεί, με κάθε τίμημα, με κάθε μέσο.
Με την δημαγωγία, με το φόβο, το ρατσισμό, το μίσος, τον αντικομμουνισμό, με την δήθεν φιλανθρωπία, με την τρομοκρατία, με τις δολοφονίες, με όλα τα μέσα ακόμα και με τον πόλεμο.
Ο φασισμός είναι: Η πιο αντιδραστική, με όλη τη σημασία του όρου (ιδεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά) μορφή δικτατορίας των δυνάμεων του κεφαλαίου, για τη βίαιη επιβολή των συμφερόντων του.
Ο πρώτιστος στόχος του φασισμού είναι:
Να χτυπήσει το εργατικό κίνημα, πρωτ’ απ’ όλα, την πρωτοπορία του, τα κομμουνιστικά κόμματα. Έτσι εξηγείται ότι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα του φασισμού είναι ο αντικομμουνισμός. Ο φασισμός σε τελική ανάλυση στέφεται ενάντια στα συμφέροντα ολόκληρου του εργαζόμενου λαού. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα εκεί που πείρε την εξουσία. Όχι μόνο στηρίχτηκε από τα μεγάλα μονοπώλια αλλά αυτά στήριξε αποκλειστικά. Με βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα την καταπάτηση κάθε εργασιακού, συνδικαλιστικού και κοινωνικού δικαιώματος, την καταναγκαστική εργασία στις μονοπωλιακές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας, την καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων.
Πότε φουντώνει ο φασισμός:
Ο Ντάτ, στο βιβλίο του, αναλύει και κατατάσσει, ποιοι είναι οι γενικοί όροι που ευνοούν την άνοδο του φασισμού. Αναφέρει ότι οι όροι αυτοί στον ένα ή στον άλλο βαθμό πρέπει να συνυπάρχουν.
- 1. Το βάθεμα και η ένταση της οικονομικής κρίσης.
- 2. Εάν η οικονομική κρίση συνοδεύεται με άνοδο της λαϊκής πάλης και ιδιαίτερα της ταξικής πάλης. Πάλης δηλαδή που αμφισβητεί την υπάρχουσα αστική εξουσία και βάζει στόχο την ανατροπή της.
- 3. Η εντεινόμενη απογοήτευση από τον αστικό κοινοβουλευτισμό.
- 4. Την περίοδο που ευρύτατα τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων και του εξαθλιωμένου τμήματος της εργατικής τάξης, που ενώ από τη μια δυσαρεστούνται και αγανακτούν, από τις πολιτικές που εφαρμόζονται σε βάρος τους, ταυτόχρονα αναζητούν λύσεις και διέξοδο μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, γιατί δεν βλέπουνε τις πραγματικές αιτίες της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά τις αποδίδουν σε δευτερεύοντα π.χ. στους κλέφτες, ψεύτες πολιτικούς, στους 300 της Βουλής, στα λαμόγια, στην κλεπτοκρατία. Ακόμα και σε πιο αντιδραστικές λογικές όπως στους ξένους μετανάστες κλπ.
- 5. Ο φασισμός φουντώνει όταν στο κίνημα το πάνω χέρι δεν το έχει το τμήμα αυτό που έχει ταξικό προσανατολισμό και οι πλειοψηφία των εργαζομένων επηρεάζεται από την αντίδραση ή το ρεφορμισμό.
Αυτοί είναι οι γενικοί όροι που ευνοούν το φασισμό. Αυτά μπορούμε να πούμε, ότι όπως πριν 80 χρόνια έγραφε ο Ντάτ, ισχύουν και σήμερα.
Πότε επίσης η αστική τάξη επέλεξε το φασισμό, ειδικά στην Γερμανία και στην Ιταλία
Όταν ακριβώς προϋπήρξε επαναστατική κρίση το 1918 στη Γερμανία, το 1920-23 στην Ιταλία. Το κίνημα για διάφορους λόγους, που δεν είναι της σημερινής συζήτησης, δεν μπόρεσε να πάρει την εξουσία, αλλά παρά την υποχώρηση του και τα χτυπήματα που δέχθηκε παρέμεινε ισχυρό. Εκεί η αστική τάξη πρόταξε τη φασιστική επιλογή.
Ποιάς εποχής είναι προϊόν ο φασισμός.
Ο φασισμός είναι προϊόν μιας εποχής όπου ο καπιταλισμός σαπίζει, όπου οι αντιθέσεις που αναπόφευκτα δημιουργεί, γίνονται ολοένα και οξύτερες, πιο βίαιες, πιο καταστροφικές. Δεν είναι τυχαίο πως και ο Ντατ στο βιβλίο του αφιερώνει τα 3 πρώτα κεφάλαια στο χαρακτήρα ακριβώς της εποχής.
Σήμερα, η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και τεχνογνωσία, ώστε όλοι θα μπορούσαμε να ζούμε πολύ καλύτερα, να εργαζόμαστε ανάλογα με τις ικανότητες μας και να ζούμε ανάλογα με τις ανάγκες μας.
Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Και δεν συμβαίνει, εξαιτίας ενός εκμεταλλευτικού συστήματος- του καπιταλισμού- όπου τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί τον καρπώνονται οι λίγοι. Όπου ο πλούτος που παράγεται, δεν το κάνει με γνώμονα την κάλυψη των αναγκών των πολλών, αλλά για την αύξηση των κερδών των λίγων.
Πρόκειται για ένα πραγματικό παραλογισμό, ο οποίος αποκαλύπτεται ακόμα περισσότερο σε περιόδους κρίσης, όταν ο καπιταλισμός δεν μπορεί πιά να ενσωματώνει όπως πριν και το πραγματικό, αποκρουστικό του πρόσωπο, μένει περισσότερο εκτεθειμένο από ποτέ. Τότε το μόνο που του μένει, είναι να καταφεύγει στην ωμή βία.
Ο φασισμός είτε ως μέσο πίεσης, τρομοκράτησης, διάσπασης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, είτε ως συνολική εναλλακτική λύση στα αδιέξοδα της αστικής τάξης, αποτελεί ένα από τα βασικό όπλα της.
Η πάλη απέναντι στο φασισμό.
Απέναντι του μπορεί και πρέπει να σταθεί μόνο ένα μαζικά οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο λαϊκό κίνημα, μια σφυρηλατημένη πάνω στα κοινά συμφέροντα και την κοινή πάλη συμμαχία μεταξύ των λαϊκών εκείνων στρωμάτων που δέχονται από κοινού την επίθεση του καπιταλισμού: των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των συνταξιούχων, των ανέργων και πρώτα απ’ όλα-βεβαίως- της εργατιάς, της κοινωνική εκείνης δύναμης που τραβά μπροστά τα γρανάζια της ιστορικής και κοινωνικής εξέλιξης.
Πάλη ενάντια στον φασισμό, ανεξάρτητα από τις αιτίες που τον δημιουργούν, πέρα και έξω από την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, δεν νοείται και δεν μπορεί να υπάρξει. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε μόνο να οδηγήσει στον αποπροσανατολισμό, τον παροπλισμό και εν τέλει στην ήταν του λαϊκού κινήματος.
Πάλη λοιπόν για την απομόνωση των φασιστών από τις λαϊκές γειτονιές και τους χώρους δουλειάς, πάλη για την χρεοκοπία του φασισμού στις συνειδήσεις των εκμεταλλευομένων μαζών-ιδιαίτερα των νεότερων γενιών των εργατών, των ανέργων, των μαθητών, των φοιτητών, εκείνων δηλαδή που μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν σε συνθήκες αντεπανάστασης, έντονου αντικομμουνισμού και μιας γενικευμένης προσπάθειας ξαναγραψίματος της Ιστορίας και αναπροσδιορισμού της ιστορικής μνήμης των λαών.
Και τέλος να δανειστούμε τους στίχους του Φώντα Λάδη:
«Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον/καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει/ τι κρύβει μες τα δόντια του το ξέρω/ καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι/ οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνεται βαθιά στα περασμένα/ οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν μα όχι και το μίσος του για μένα/ μα πάλι θε να απλώσει σα χολέρα πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου/ και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου/ Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ το δεν θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον.»
Κομματική Οργάνωση Καρύστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου