Καθαρές κουβέντες κι όχι πυροτεχνήματα

(του Βαγγέλη Αγγέλου)

Καθώς  μπαίνουμε στην τελική ευθεία των εκλογών, εντείνεται το ενδιαφέρον κι ο προβληματισμός του κόσμου και μαζί του, ενισχύονται και οι κινήσεις εκβιασμού κι εντυπωσιασμού των (άλλοτε) μεγάλων κομμάτων κι όχι μόνο.

Ιδιαίτερα προβληματισμένος είναι κι ο προοδευτικός κόσμος της ευρύτερης Αριστεράς, ο κόσμος που δεν επιθυμεί την συνέχιση της παρούσας κυβερνητικής συνδιαχείρισης  ΠΑΣΟΚ– ΝΔ, αλλά επιδιώκει μια προοδευτική κι αριστερή διέξοδο, μέσα στα Ευρωπαϊκά πλαίσια, με αλλαγές και μεταρρυθμίσεις προς  όφελος της κοινωνίας και των δυνάμεων της εργασίας.

Πιστεύουμε ότι αυτός ο κόσμος θέλει καθαρές κουβέντες κι ότι δεν του αξίζει να παρακολουθεί ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, ακροβασίες και φτηνά κι επικίνδυνα πυροτεχνήματα, από αριστερές δυνάμεις που αναφέρονται σ’ αυτόν.

Έτσι , παρακολουθήσαμε με συμπάθεια και κατανόηση, τις αποτυχημένες προσπάθειες του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, να εμφανιστεί:

Αρχικά ως εμπνευστής ενός μεγάλου εκλογικού συνασπισμού όλης της Αριστεράς, που θα διεκδικούσε την κυβερνητική εξουσία, προσπάθεια που εγκαταλείφθηκε, όχι μόνο λόγω της δεδομένης εξ’ αρχής άρνησης του Κ Κ Ε, αλλά κι επειδή συνειδητοποιήθηκε ότι ο εκλογικός νόμος δεν δίνει το πριμ των 50 εδρών σε συνασπισμούς κομμάτων.

Στη συνέχεια με την λιγότερο «πιασάρικη» πρόταση για συνεργασία στις μονοεδρικές, που κι αυτή, αφού διέγραψε την φωτεινή τροχιά των εντυπώσεών της στον σκοτεινό προεκλογικό ουρανό, έσβησε για τους ίδιους νομικούς και πολιτικούς λόγους.

Πιστέψαμε ότι, κάποια στιγμή θα σταματούσε αυτό το παιχνίδι των ψηφοθηρικών εντυπώσεων, για να ξεκαθαρίσει και η πολιτική του πρόταση.

Κάναμε λάθος.

Προχθές ο Αλέξης Τσίπρας επανέκαμψε και δήλωσε: «Εάν εμείς ως αριστερά καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε 5 ψήφους του Καμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δεν θα τον πετάξουμε. Δεν θα πούμε δεν τις θέλουμε. Συνεχίστε με το μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι». Ταυτοχρόνως πρότεινε ως επικεφαλής αυτής της κυβέρνησης την Αλέκα Παπαρήγα.

Δεν μας αφορά και δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι κι αυτό το φθηνό ψηφοθηρικό πυροτέχνημα είχε την τύχη των προηγούμενων.

Αναρωτιόμαστε όμως:

Πώς μπορεί στα σοβαρά μια αριστερή πολιτική δύναμη, να προτείνει συνεργασίες με μόνο κριτήριο την αντίθεση στο μνημόνιο;

Το μνημόνιο είναι η αιτία των προβλημάτων της χώρας ή ένα καταστροφικό «φάρμακο» για συσσωρευμένα προβλήματα που δεν έλυσε η χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες;

Γι’ αυτά τα προβλήματα (κομματικό – πελατειακό κι αναποτελεσματικό κράτος και πολιτικό σύστημα, στρεβλή ανάπτυξη αφημένη έρμαιο της αγοράς κλπ), χρειάζεται να διατυπωθεί και να υλοποιηθεί μια αριστερή και προοδευτική πολιτική απάντηση ή θα λυθούν δια μαγείας με την κατάργηση των μνημονίων;

Γι’ αυτά τα συσσωρευμένα προβλήματα, ποια κοινή γραμμή πλεύσης και αντιμετώπισης μπορεί να έχει η Αριστερά, με την πιο λαϊκίστικη πολιτική έκφραση και απόφυση της Δεξιάς, που μέχρι πριν δύο χρόνια σκόρπαγε το δημόσιο χρήμα στα πανηγύρια πχ της Εύβοιας;

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά και δεν αναμένουμε απάντηση. Αναμένουμε όμως να σταθεροποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια υπεύθυνη  πολιτική στάση.

Η «Δημοκρατική Αριστερά», δεν συμμερίζεται την λογική των ευκαιριακών συμπράξεων ετερόκλητων δυνάμεων, χωρίς σαφές πρόγραμμα και εγγυήσεις, με μόνο στόχο το «γιούργια» προς την κυβερνητική εξουσία ή την ψηφοθηρία στα θολά νερά του αντιμνημονιασμού.

Επιμένει στην ανάγκη συνεργασιών, με σαφείς προγραμματικές συγκλήσεις και φερέγγυα πρόσωπα, που δεν θα συνεχίσουν την αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική των κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της  ΝΔ και θα βάλουν την χώρα σε τροχιά απαγκίστρωσης απ’ τα μνημόνια, εντός της Ευρώπης, που οι λαοί της δείχνουν να συνειδητοποιούν τα επικίνδυνα αδιέξοδα των ασκούμενων υφεσιακών πολιτικών.

Έχουμε καταθέσει τις προτάσεις μας και περιμένουμε απ’ όσες πολιτικές δυνάμεις επιθυμούν παρόμοια διέξοδο, να κάνουν το ίδιο, για να δούμε που μπορούμε να συναντηθούμε.