«Μαϊμούδες» παντού..

Γράφει : ο Μιχάλης Τζανάκης

Στα πεζοδρόμια οι πραμάτειες έγχρωμων αφρικανών, περιμένουν τα λιγοστά ευρώ για να παρατείνουν τη δυστυχισμένη παραμονή τους στη χώρα μας.

«Μαϊμούδες» παπούτσια πολυεθνικών δελεάζουν τους περαστικούς απλωμένα πρόχειρα σε απόκεντρες περιοχές, για να μη δίνουν στόχο. «Μαϊμούδες» φάρμακα προτείνονται ως λύση για το νοικοκύρεμα των ταμείων που κουρεύτηκαν «γουλί» κι αγωνιούν να πιάσουν το στόχο του μνημονίου.

«Μαϊμούδες» κόμματα ζητούν την ψήφο, γιατί το χάος ελλοχεύει και «μαϊμούδες» πολιτικοί και πολιτικάντηδες πάνε κι έρχονται, μετεγγράφονται, τιμωρούνται και ξε-τιμωρούνται, επανεμφανίζονται μετά
μακρά απουσία.

«Μαϊμούδες»-οράματα, υποσχέσεις, συνθήματα, στηρίζονται στη λήθη, την άνοια, την παράνοια.

Η υγεία-πρόνοια «μαϊμού», θερμοπαρακαλά ο πολίτης μην του τύχει κάτι, η παιδεία «μαϊμού» σε πτωματική αποσύνθεση, η πολυθρύλητη ανάπτυξη «μαϊμού» στηρίζεται στα ενεχυροδανειστήρια, που δίνουν σ εμάς τους νεότερους άρωμα κατοχικής Ελλάδος.

Λογαριασμοί «μαϊμού», που περιλαμβάνουν μόνο τέλη,ελευθερία «μαϊμού», αφού η κοινωνική τρομοκρατία υφέρπει παντού. Ο ορθολογισμός και η κοινή λογική «μαϊμού», υπαγορεύεται από καλά πληρωμένους υπαλλήλους,δημοσιογράφους, πολιτικούς και πνευματικούς «ταγούς», που ηγούνται σε κάποια απίθανα ινστιτούτα χάραξης πολιτικής.

Κουλτούρα «μαϊμού», αναδυόμενη σε κιτσάτα πρωινάδικα και ένθετα κυριακάτικων φυλλάδων που πουλάνε τα φύλλα τους σε πλαστικές ζελατίνες, μην τυχόν παραπέσουν τα cds και τα διαφημιστικά τους ένθετα. «καλλιτέχνες» πρωταγωνιστούν με κριτήριο- τους γοφούς οι γυναίκες και τους κοιλιακούς οι άντρες. Ανθρωπισμός ή καλύτερα φιλανθρωπία «μαϊμού» αναμασά την καραμέλα της αλληλεγγύης μαζεύοντας κονσέρβες και ζυμαρικά για να φωτογραφηθούν οι φορείς κι οι οργανώσεις με φόντο άστεγους κι αναξιοπαθούντες.

Αξίες και ιδανικά «μαϊμού», αφού αν μιλάς για πατρίδα είσαι εθνικιστής, αν μιλάς για δικαιοσύνη κομμουνιστής, για οικογένεια «μαμάκας»,ενώ αν ενδιαφέρεσαι για το «πάμε στοίχημα» ή τις δυνατότητες του i-pad σαφώς πιο προχωρημένος.

Η πίστη μας «μαϊμού»,τώρα που κοινωνήσαμε όλοι τη Μ. Πέμπτη και νηστέψαμε με γαρίδες και καβουρόψιχα, η μόρφωση μας «μαϊμού» αγωνιά να βρει το μεταπτυχιακό που μας βολεύει,έστω κι αν δεν έχει διαβάσει δυο γραμμές απ τον Καζαντζάκη και δυο στίχους απτον Καβάφη.

Σε λίγο άλλη μια εξεταστική «μαϊμού» θ ανταμείψει τον καλύτερο ψιττακό (παπαγάλο) και θ ανατροφοδοτήσει την επιστημονική ανεργία και την προσεχή επιστημονική μετανάστευση.

Κέντρα υποδοχής μεταναστών «μαϊμούδες» θα λύσουν το πρόβλημα και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας (sic), ασφάλεια του πολίτη «μαϊμού», αφού μόνο θυμηδία προκαλεί η αναφορά της για το ρόλο που υποτίθεται πως αναλαμβάνει,δικαιοσύνη «μαϊμού», σίγουρα τυφλή αν όχι αόμματη, διανόηση «μαϊμού»πρωταγωνιστεί σε ριάλιτυ και παζαρεύει κονδύλια, οικογένειες «μαϊμούδες» ζουν συμβατικά με στόχο τον καθωσπρεπισμό και εξοβελισμό του συναισθήματος, αφού το παν σ αυτόν τον κόσμο είναι η «λογική».

Μα οι «μαϊμούδες» δεν τελειώνουν εδώ. Δεν είναι μόνο «μέσα» είναι κι έξω. «Μαϊμούδες» σύμμαχοι, παζαρεύουν την ίδια σου την ύπαρξη σε ομόλογα και ρέπος, «μαϊμού» ιστορία που φωνάζει όσα θέλει και αποσιωπά ότι την ενοχλούν, «μαϊμού» παγκόσμια ανάπτυξη στηριζόμενη στον Τρίτο Κόσμο, στα παιδικά χεράκια που ράβουν το σήμα της nike σε σημείο ευδιάκριτο στο ρούχο ή το παπούτσι, που θα φορέσει ένα άλλο παιδί στην άλλη άκρη του κόσμου.

«Μαϊμού»- ευτυχία που παρέχεται από ακριβοπληρωμένες ουσίες που σκοτώνουν τους νέους πριν καν καταλάβουν το πραγματικό της νόημα..και οι «μαϊμούδες»δεν έχουν τελειωμό.

Κι όλες τους επιθετικές, επικίνδυνες, αρπακτικές κυκλοφορούν ελεύθερα στέλνοντας εμάς σ ένα πελώριο κλουβί, που πασχίζουμε να βγούμε. Μα τα «κλειδιά» σ αυτήν την περίπτωση τα χουν οι «μαϊμούδες», όχι εμείς.