Το μέγεθος της ανεργίας έχει την ποσοτική αλλά και την ποιοτική διάστασή του, με αμφότερες τις παραμέτρους να επηρεάζουν καθοριστικά την ψυχολογία της κοινωνίας, και την πορεία ενός έθνους.Μια χώρα σαν την Ελλάδα, με γνωστές και καταγεγραμμένες στρεβλώσεις αναφορικά με την ιδιωτική πρωτοβουλία και το πώς αυτή ετεροπροσδιορίζει τον χώρο της εργασίας, υφίσταται δραματικές συνέπειες από την απόφαση προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου. Που κουβάλησε μαζί του στην καθημερινότητα των Ελλήνων μέτρα δυσβάσταχτα και προχωρημένα ξένα προς τις έννοιες της αλληλεγγύης, της κοινωνική συνοχής αλλά και της οικονομικής ανάπτυξης.
Η ανεργία χωρίζεται σε επίσημη και… σκιώδη. Η πρώτη είναι αυτή την οποία καταγράφουν οι επίσημες υπηρεσίες του κράτους. Η δεύτερη αποτελεί το άθροισμα καθημερινών αφηγήσεων όλων μας. Μόνο τρόμο λοιπόν μπορεί να διασπείρει σε μια κοινωνία η οποία έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια αντοχής της, η είδηση ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του κράτους, η ανεργία στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2011 έφτασε στα επίπεδα του 21%.
Με την απαραίτητη, και ακόμη πιο αγχωτική επισήμανση, ότι πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό το οποίο έχει καταγραφεί ποτέ, από τη στιγμή που… ξεκίνησαν οι αρμόδιες υπηρεσίες να καταγράφουν την ανεργία.Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Δεκέμβριο του 2010, η ανεργία βρισκόταν στο 14,8%, φαίνεται λοιπόν ότι η Ελλάδα εντός του Μνημονίου είναι μια χώρα η οποία δοκιμάζεται, και υποχωρεί σταθερά σε παραμέτρους κοινωνικών αναχωμάτων.
Όσο αυξάνεται η ανεργία, τόσο θα υποχωρεί η εμπιστοσύνη προς την ικανότητα του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την κρίση. Και θα αυξάνεται αντιστοίχως η οργή. Επομένως, θα πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες έκρηξης. Ανεξέλεγκτης…
statesmen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου