Απίθανα πράγματα. Θα γίνονται πράγματα που δεν θα εξηγούνται με τη λογική έλεγε ο Άγιος Γέρων Παϊσιος. Και πόσο δίκιο είχε. Εν μέσω πενίας, κοινωνικής εξαθλίωσης, φορο-εξοντωτικής επιδρομής προς μισθούς συντάξεις, επιδόματα σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, οι Έλληνες πολιτικοί ψήφισαν τροπολογία για να ενισχυθούν οι τράπεζες που συμμετέχουν στο PSI με 30 δις.€. Είχαμε καταλάβει ότι όλα γίνονται για τις τράπεζες αλλά πλέον κατέρρευσε κάθε ίχνος αμφιβολίας για αυτό.
Με τι πρόσωπο θα πολιτευτούν στις περιφέρειές τους οι φιλόδοξοι πολιτικάντηδες στις επερχόμενες (;) εκλογές;
Είναι σαν να ζητάει ο θύτης από το θύμα να τον λυπηθεί.
Και δεν μιλούμε για τους νέους υποψηφίους που δεν έχουν κριθεί ακόμα. Μιλούμε για αυτούς που ήταν στο τιμόνι, της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες και για εκείνους που ήταν σε θέση συνοδηγού και σε θέσεις ευθύνης.
Πώς μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια αυτόν που του στερούν το δικαίωμα για αξιοπρεπή διαβίωση, αυτόν που δούλευε μια ζωή για να εισπράξει στο τέλος μια σύνταξη πείνας σαν στιμμένη λεμονόκουπα.
Στηρίζουν τις τράπεζες που δεν φορολογήθηκαν ποτέ σε αντίθεση με τον απλό κόσμο, τις τράπεζες που αισχροκερδούν δεκαετίες τώρα, όταν δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο από το εξωτερικό και δάνειζαν με πολλαπλάσια επιτόκια τους Έλληνες πολίτες.
Στηρίζοντας τις τράπεζες είναι σαν να έχουν να διαλέξουν οι πολιτικοί ανάμεσα από τον λαό που τους εκλέγει και τις τράπεζες και στο τέλος επιλέγουν τις δεύτερες. Ο λαός χρησιμοποιήθηκε για σκαλοπάτι στις φιλοδοξίες τους και για πολιτική νομιμοποίηση του εγκλήματος. Τίποτα περισσότερο.
Ακόμα συνεχίζεται το ίδιο έργο "ευεργεσίας" ότι θα πρέπει να στηρίξουμε αυτούς που μας έσωσαν από την χρεοκοπία, στην πραγματικότητα τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς του δράματος που ζεί η Ελλάδα. Και εν μέρει το έχουν καταφέρει αυτό να ζει ο Έλληνας με το φόβο της χρεοκοπίας αν δεν δεχθεί την αφαίμαξη την οποία του επιβάλουν.
Επιτυχίες του ψυχολογικού σκέλους ενός παγκοσμίου πολέμου στα πρώτα του στάδια. Ένας ψυχολογικός πόλεμος που ιστορικά προηγείται πάντα του φυσικού στρατιωτικού μέρους. Μοιάζει απίθανο σε κάποιους είναι όμως ιστορική πραγματικότητα και δεν εξαιρεί τον κανόνα.
Δυστυχώς σε αυτό τον συρφετό παραπληροφόρησης που ζούμε δεν μπορεί να ξεχωρίσει καμία προσπάθεια καλή για τον τόπο ή τουλάχιστον να κάνει μια εμφανή διαφορά.
Ίσως επειδή βρισκόμαστε πολύ ψηλά ακόμα και τα αναστήματα μοιάζουν πάνω-κάτω τα ίδια.
Ίσως θα πρέπει να πάμε τελείως στον πάτο, να πέσουμε όλοι χάμω, για να δούμε ποιος θα πατήσει γερά στα πόδια του και θα ηγηθεί αυτής της χώρας.
Η Ελλάδα χρειάζεται κάποιον να ηγηθεί. Και αυτός πιθανόν δεν θα είναι κάποιος για τον οποίο ίσως ξαναδοκιμάστηκε η ικανότητα του σε αυτό.
Ίσως θα πρέπει να είναι
ο ταπεινός, ο ξυπόλυτος, ο περιφρονημένος, ο κανένας. Αυτός που δεν είναι "κάποιος". Αυτός που σύμμαχο του θα έχει το λαό και θα έχει φόβο Θεού. Αυτός που θα θυσιάζει τη ζωή του για τις ζωές όλων ως '"τύπος Χριστού".
Ναι είχαμε τέτοιο ηγέτη 180 χρόνια πριν. Αλλά Καποδίστριας δεν ξαναγυρίζει. Γυρίζει όμως το όραμά του για την νέα Ελλάδα. Την Ελλάδα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, της Ορθοδοξίας και του Βυζαντίου, την Ελλάδα που γεννά λαμπρούς ανθρώπους.
Και πραγματικά αν μας φοβίζουν με τη δήθεν καταστροφή και χρεοκοπία τους απαντούμε το εξής..
Να είναι ευλογημένο. Οι Έλληνες έχουμε ο ένας τον άλλο, την αλληλεγγύη, την αδελφικότητα και την χαμένη μας ενότητα που θα βρούμε μέσα από τις δυσκολίες.
Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που να ταιριάζει καλύτερα στις περιστάσεις που ζούμε από τον αυτό που είχε πει ο Γέρων Παϊσιος και με αυτό θα κλείσω.
Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσεις τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν βούου... καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. Ὕστερα ἡ κατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξει. Ἂν φυσήξει βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. Ἂν φυσήξει νοτιάς, θὰ φύγουν. Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει... Ἐθνικὸς Βοριάς , Ἐθνικὸς Νοτιάς , καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξει νέα βλαστάρια.
Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν, στοὺς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Καλὸς Θεός μας ἀνέχεται, καὶ πάλι θὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μὴ φοβάσθε. Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες καὶ δὲν χαθήκαμε, καὶ θὰ φοβηθοῦμε τὴν θύελλα ποῦ πάει νὰ ξεσπάση; Οὔτε τώρα θὰ χαθοῦμε. Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὤρα ἀνάγκης. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια. Μιὰ μπόρα θὰ εἶναι.
Δὲν σᾶς τὰ λέω αὐτά, γιὰ νὰ φοβηθῆτε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξέρετε ποὺ βρισκόμαστε. Γιὰ μᾶς εἶναι μιὰ μεγάλη εὐκαιρία, εἶναι πανηγύρι οἱ δυσκολίες, τὸ μαρτύριο. Νὰ εἶστε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του καὶ νὰ προσεύχεσθε, γιὰ νὰ ἔχετε θεῖες δυνάμεις καὶ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τὶς δυσκολίες. Νὰ ἀφήσετε τὰ πάθη, γιὰ νὰ ἔρθη ἡ θεία Χάρις. Αὐτὸ ποὺ θὰ βοηθήση πολὺ εἶναι νὰ μπῆ μέσα μας ἡ καλὴ ἀνησυχία: ποὺ βρισκόμαστε, τί θὰ συναντήσουμε, γιὰ νὰ λάβουμε τὰ μέτρα μας καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε. Ἡ ζωή μας νὰ εἶναι πιὸ μετρημένη. Νὰ ζοῦμε πιὸ πνευματικά. Νὰ εἴμαστε πιὸ ἀγαπημένοι. Νὰ βοηθοῦμε τοὺς πονεμένους, τοὺς φτωχοὺς μὲ ἀγάπη, μὲ πόνο, μὲ καλωσύνη. Νὰ προσευχώμαστε νὰ βγοῦν καλοὶ ἄνθρωποι.
Ὁ Θεὸς θὰ δώση τὴ λύση
Ὁ Καλὸς Θεὸς ὅλα θὰ τὰ οἰκονομήση μὲ τὸν καλύτερο τρόπο, ἀλλὰ χρειάζεται πολλὴ ὑπομονὴ καὶ προσοχή, γιατί πολλὲς φορές, μὲ τὸ νὰ βιάζωνται οἱ ἄνθρωποι νὰ ξεμπλέξουν τὰ κουβάρια, τὰ μπλέκουν περισσότερο. Ὁ Θεὸς μὲ ὑπομονὴ τὰ ξεμπλέκει. Δὲν θὰ πάη πολὺ αὐτὴ ἡ κατάσταση. Θὰ πάρη σκούπα ὁ Θεός!
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι, τ. Β' ἔκδ. Ἱ. Ἠσυχ. Εὐαγγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος , Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 2006, σσ. 18-19
Γράφει ο Κωστούλας Βασίλειος
ioannis-kapodistrias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου