Το Βαθύ Αυλίδας είναι το κεφαλοχώρι από τα τέσσερα χωριά που στο σύνολό τους αποτελούν την Αυλίδα. Οι υποστηριχτές της «ανάπτυξης», Λαδάς τότε και Παπακωνσταντίνου σήμερα, φρόντισαν να αποσυνδέσουν την περιοχή από την ιστορία της, ονομάζοντάς την και γράφοντάς την στις δημόσιες πινακίδες απλώς ως Βαθύ, προσθέτοντας δε με περισσή άνεση «Ναυπηγεία Χαλκίδας», πουθενά όμως αναφορά στο ναό της Αυλίδειας Αρτέμιδος. Εκεί στη θάλασσα του Βαθέως Αυλίδας, ένα ερημικό εγκαταλελειμμένο τοπίο, με τα νάιλον μέσα στη θάλασσα, τους αφρούς και κατά καιρούς τα πετρέλαια. Α, ναι δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχει και η ηχορύπανση ακόμα και όλη τη νύχτα και οι δηλητηριώδεις οσμές της Νεοχημικής, που
φαίνεται δεν φτάνουν στα ρουθούνια κανενός αρμοδίου… Ακόμα και δίπλα στη Νεοχημική υπάρχει αρχαιολογικός χώρος, κάποτε περιφραγμένος, τώρα καταφύγιο τοξικοεξαρτημένων και άλλων «περιθωριακών».
Πολλές φορές κατέφυγαν οι κάτοικοι στην πρώην Νομαρχία και σήμερα Περιφέρεια. Η απάντηση ήταν ότι έγιναν έλεγχοι μέσα στις εταιρείες και δεν διαπιστώθηκε τίποτα. Κι όμως, θα μπορούσαν να ελέγξουν τη θάλασσα, να διαπιστώσουν τη μόλυνση και με τη βοήθεια της επιστήμης να είχαν οδηγηθεί στις πηγές μόλυνσης. Άρα και η Νομαρχία και η σημερινή Περιφέρεια είναι συνένοχοι της κάθε είδους «ανάπτυξης». Ευθύνη είχε και ο τότε δήμος Αυλίδας που δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Καμία σχέση με άλλους Δήμους όπως π. χ. του κ. Κορτζίδη, δημάρχου Ελληνικού. Έτσι κύλησε ο καιρός με την «ανάπτυξη» να μολύνει ανεπιστρεπτί όλη την περιοχή και να διώχνει τη νέα γενιά απ’ τις περιοχές… Και φτάσαμε στο σήμερα.
Πετρέλαιο δίπλα στον υδροβιότοπο
Εκεί, λοιπόν, που υπήρχε η απόφαση της απομάκρυνσης των ρυπογόνων εταιρειών απ’ την περιοχή, με γραπτές και δεσμευτικές αποφάσεις, έρχονται οι υποστηρικτές της σημερινής ανάπτυξης (ταυτόχρονα και εθνικοί σωτήρες) και μιλούν για μεταφορά του λιμένα Χαλκίδας στο Βαθύ Αυλίδας και τη δημιουργία ανεφοδιασμού πετρελαίου στη Γλύφα (δίπλα στον υδροβιότοπο δηλαδή!).
Τι σύμπτωση, όμως, πάντα οι ίδιοι συμβαλλόμενοι. Και τότε και σήμερα. Και ο κ. Καρράς (ιδιοκτήτης των ναυπηγείων επί χούντας) κι ο κ. Λαδάς από την εθνοσωτήρια τότε. Σήμερα, πάλι ο κ. Καρράς κι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης και βέβαια κι ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο ατσαλάκωτος. Ο κατά δήλωση του αποτυχημένος στο υπουργείο Οικονομίας, αλλά καλά βολεμένος στο νέο θώκο. Ας δούμε, λοιπόν, τι σκαρφίστηκαν.
Για τον μεν λιμένα Χαλκίδας, μια επιτροπή μελετητών κατάλαβε ότι δίπλα ακριβώς από το Ναό της Αυλίδειας Αρτέμιδος δεν μπορεί να προχωρήσει η μεταφορά λιμένα. Κι έτσι πολύ απλά και ανερυθρίαστα αποφάσισε να δηλώσει ότι ο Ναός βρίσκεται στη… Γλύφα, παρασύροντας έτσι το κέντρο αποφάσεων στην Αθήνα στην έκδοση της απόφασης. Άραγε γι’ αυτή την ψευδή δήλωση –ποινικά κολάσιμη για τους ειδικούς– θα υπάρχει καμία αυτεπάγγελτη δίωξη; Κάπου έχει πάρει τ’ αυτί μου ότι υπάρχει στη Χαλκίδα εισαγγελέας περιβάλλοντος.
Πιο κάτω, στη Γλύφα, σχεδιάζουν τη βάση για τον ανεφοδιασμό πετρελαίου. Θα τραβηχτούν σωληνώσεις περίπου 500 μέτρα μέσα στη θάλασσα και θα κάνουν την ανατροφοδότηση. Μα πουθενά στον κόσμο δεν έχει διασφαλιστεί η μη διαρροή. Και μια διαρροή, θα σήμαινε το ολοκληρωτικό τέλος του Ευβοϊκού. Κι όμως, εδώ παρενέβη ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Άδωνις, ο οποίος δήλωσε ότι «σε τέτοια κρίση δεν μπορεί κανείς να αρνείται τις μορφές επένδυσης»! Έτσι, λοιπόν, ξαναστήθηκε το ίδιο σκηνικό. Από τη μια –και τότε και σήμερα– ο κ. Καρράς κι από την άλλη εθνοσωτήριες κυβερνήσεις ίδιων χνώτων και αποχρώσεων!
Η ουσία όμως είναι άλλη. Πέρα από την τουριστική ανάπτυξη που μπορεί να έχει όλη η Εύβοια λόγω της Αυλίδας, υπάρχει η πραγματικότητα. Η γη έχει υποβαθμιστεί λόγω της μόλυνσης, κι ο υδροφόρος ορίζοντας είναι όσο δεν πάει φορτωμένος με εξασθενές χρώμιο. Ο Ευβοϊκός είναι περιβαλλοντικά φορτισμένος. Άρα πρέπει να μεταφερθεί ο λιμένας, αλλά εκτός στενών –τουλάχιστον– ορίων του Ευβοϊκού. Δεν πρέπει να περάσει καμιά ανατροφοδότηση πετρελαίου και εν τέλει σιγά σιγά να αρχίσει η αποφόρτιση του Ευβοϊκού με την απομάκρυνση ρυπογόνων επιχειρήσεων, έλεγχο της ρύπανσης του Ασωπού, και από τις ρυπογόνες επιχειρήσεις που βρίσκονται κατά μήκος του Πισσώνα και του Λήλα ποταμού. Αν θέλουν να λένε ότι προσπαθούν να συμβάλουν σε ανάπτυξη ουσίας και όχι σ’ αυτά που επιτάσσει η εσωτερική τρόικα και οι μεγαλοεπενδυτές μαυραγορίτες.
Κώστας Δαύλιας,
ηλεκτρονικός μηχανικός Τ.Ε.
φαίνεται δεν φτάνουν στα ρουθούνια κανενός αρμοδίου… Ακόμα και δίπλα στη Νεοχημική υπάρχει αρχαιολογικός χώρος, κάποτε περιφραγμένος, τώρα καταφύγιο τοξικοεξαρτημένων και άλλων «περιθωριακών».
Πολλές φορές κατέφυγαν οι κάτοικοι στην πρώην Νομαρχία και σήμερα Περιφέρεια. Η απάντηση ήταν ότι έγιναν έλεγχοι μέσα στις εταιρείες και δεν διαπιστώθηκε τίποτα. Κι όμως, θα μπορούσαν να ελέγξουν τη θάλασσα, να διαπιστώσουν τη μόλυνση και με τη βοήθεια της επιστήμης να είχαν οδηγηθεί στις πηγές μόλυνσης. Άρα και η Νομαρχία και η σημερινή Περιφέρεια είναι συνένοχοι της κάθε είδους «ανάπτυξης». Ευθύνη είχε και ο τότε δήμος Αυλίδας που δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Καμία σχέση με άλλους Δήμους όπως π. χ. του κ. Κορτζίδη, δημάρχου Ελληνικού. Έτσι κύλησε ο καιρός με την «ανάπτυξη» να μολύνει ανεπιστρεπτί όλη την περιοχή και να διώχνει τη νέα γενιά απ’ τις περιοχές… Και φτάσαμε στο σήμερα.
Πετρέλαιο δίπλα στον υδροβιότοπο
Εκεί, λοιπόν, που υπήρχε η απόφαση της απομάκρυνσης των ρυπογόνων εταιρειών απ’ την περιοχή, με γραπτές και δεσμευτικές αποφάσεις, έρχονται οι υποστηρικτές της σημερινής ανάπτυξης (ταυτόχρονα και εθνικοί σωτήρες) και μιλούν για μεταφορά του λιμένα Χαλκίδας στο Βαθύ Αυλίδας και τη δημιουργία ανεφοδιασμού πετρελαίου στη Γλύφα (δίπλα στον υδροβιότοπο δηλαδή!).
Τι σύμπτωση, όμως, πάντα οι ίδιοι συμβαλλόμενοι. Και τότε και σήμερα. Και ο κ. Καρράς (ιδιοκτήτης των ναυπηγείων επί χούντας) κι ο κ. Λαδάς από την εθνοσωτήρια τότε. Σήμερα, πάλι ο κ. Καρράς κι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης και βέβαια κι ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο ατσαλάκωτος. Ο κατά δήλωση του αποτυχημένος στο υπουργείο Οικονομίας, αλλά καλά βολεμένος στο νέο θώκο. Ας δούμε, λοιπόν, τι σκαρφίστηκαν.
Για τον μεν λιμένα Χαλκίδας, μια επιτροπή μελετητών κατάλαβε ότι δίπλα ακριβώς από το Ναό της Αυλίδειας Αρτέμιδος δεν μπορεί να προχωρήσει η μεταφορά λιμένα. Κι έτσι πολύ απλά και ανερυθρίαστα αποφάσισε να δηλώσει ότι ο Ναός βρίσκεται στη… Γλύφα, παρασύροντας έτσι το κέντρο αποφάσεων στην Αθήνα στην έκδοση της απόφασης. Άραγε γι’ αυτή την ψευδή δήλωση –ποινικά κολάσιμη για τους ειδικούς– θα υπάρχει καμία αυτεπάγγελτη δίωξη; Κάπου έχει πάρει τ’ αυτί μου ότι υπάρχει στη Χαλκίδα εισαγγελέας περιβάλλοντος.
Πιο κάτω, στη Γλύφα, σχεδιάζουν τη βάση για τον ανεφοδιασμό πετρελαίου. Θα τραβηχτούν σωληνώσεις περίπου 500 μέτρα μέσα στη θάλασσα και θα κάνουν την ανατροφοδότηση. Μα πουθενά στον κόσμο δεν έχει διασφαλιστεί η μη διαρροή. Και μια διαρροή, θα σήμαινε το ολοκληρωτικό τέλος του Ευβοϊκού. Κι όμως, εδώ παρενέβη ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Άδωνις, ο οποίος δήλωσε ότι «σε τέτοια κρίση δεν μπορεί κανείς να αρνείται τις μορφές επένδυσης»! Έτσι, λοιπόν, ξαναστήθηκε το ίδιο σκηνικό. Από τη μια –και τότε και σήμερα– ο κ. Καρράς κι από την άλλη εθνοσωτήριες κυβερνήσεις ίδιων χνώτων και αποχρώσεων!
Η ουσία όμως είναι άλλη. Πέρα από την τουριστική ανάπτυξη που μπορεί να έχει όλη η Εύβοια λόγω της Αυλίδας, υπάρχει η πραγματικότητα. Η γη έχει υποβαθμιστεί λόγω της μόλυνσης, κι ο υδροφόρος ορίζοντας είναι όσο δεν πάει φορτωμένος με εξασθενές χρώμιο. Ο Ευβοϊκός είναι περιβαλλοντικά φορτισμένος. Άρα πρέπει να μεταφερθεί ο λιμένας, αλλά εκτός στενών –τουλάχιστον– ορίων του Ευβοϊκού. Δεν πρέπει να περάσει καμιά ανατροφοδότηση πετρελαίου και εν τέλει σιγά σιγά να αρχίσει η αποφόρτιση του Ευβοϊκού με την απομάκρυνση ρυπογόνων επιχειρήσεων, έλεγχο της ρύπανσης του Ασωπού, και από τις ρυπογόνες επιχειρήσεις που βρίσκονται κατά μήκος του Πισσώνα και του Λήλα ποταμού. Αν θέλουν να λένε ότι προσπαθούν να συμβάλουν σε ανάπτυξη ουσίας και όχι σ’ αυτά που επιτάσσει η εσωτερική τρόικα και οι μεγαλοεπενδυτές μαυραγορίτες.
Κώστας Δαύλιας,
ηλεκτρονικός μηχανικός Τ.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου