Ο επιθανάτιος ρόγχος του ΠΑΣΟΚ και η "μετεμψύχωση"

Και εγένετο 8%. Το επίσημο ΠΑΣΟΚ βλέπει πλέον τη ζωή αλλιώς, είναι υποχρεωμένο να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα από χαμηλότερες θέσεις. Ή μήπως όχι;

Οι δημοσκόποι υποστηρίζουν ότι η κατάσταση δεν φαίνεται να είναι πλέον «ανατάξιμη», κοινώς δεν υπάρχει επιστροφή. Γιατί μπορεί ο Βενιζέλος να το παίζει θιγμένος στους υπαινιγμούς ότι εκτελεί απλώς διαταγές της τρόικας και δεν έχει «κόκκινες γραμμές»,
και να ματώνει κι αυτός με τη σειρά του που  πρέπει να κοπούν μισθοί και συντάξεις για να σωθεί η χώρα, αλλά μην ξεχνάμε: σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ στη διάρκεια των δύο χρόνων του μνημονίου ενοχοποίησε με τον πιο χονδροειδή τρόπο και με πάθος ολόκληρη την κοινωνία, και την έθεσε αμέτρητες φορές προ ωμών εκβιασμών προκειμένου να ανεχτεί τα μέτρα διάλυσής της και ικανοποίησης των δανειστών - τοκογλύφων.

Όποιος τώρα ισχυρίζεται ότι το μνημόνιο «ήταν λάθος» ή ότι δεν το διάβασε ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, όταν κάποιοι προεξοφλούσαν τη σημερινή κατάσταση και οι περισσότεροι την ένιωθαν σταδιακά στο πετσί τους, ας μην απορήσει αν θα συνεχίσει να λαμβάνει μούτζες και γιαούρτια αντί για άφεση αμαρτιών και ... ψήφους.

Όμως τελειώσαμε με το ΠΑΣΟΚ;

Στην παρουσίαση της δημοσκόπησης της Public Issue (απ’ όπου και το πρωτοφανές για το ΠΑΣΟΚ μεταπολιτευτικά εύρημα του 8%)η παρουσιάστρια μίλησε για «ανανέωση» του πολιτικού σκηνικού δεδομένου τόσο του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ όσο και της εκτίναξης της Δημοκρατικής Αριστεράς στο 18%, στη δεύτερη θέση μετά τη ΝΔ (31%).

Με σαφή επιφύλαξη απέναντι στις δημοσκοπήσεις, το σίγουρο είναι ότι προς το παρόν δεν μπορούμε να μιλάμε για «ανανέωση» αλλά για «αναδιάταξη» ή «αναμόρφωση» του πολιτικού σκηνικού.

Κανείς δεν μπορεί να πει αν η Δημοκρατική Αριστερά θα σταθεροποιήσει, θα αυξήσει ή θα χάσει τα σημερινά ποσοστά της, πάντως είναι γεγονός ότι ανεβαίνει την ώρα που το ΠΑΣΟΚ πέφτει και γκρεμοτσακίζεται. Με άλλα λόγια αυτή τη στιγμή η ΔΗΜΑΡ αποτελεί χώρο υποδοχής του εναπομείναντος (μέχρι πριν λίγο καιρό) ακροατηρίου του ΠΑΣΟΚ.

Όμως κανείς δεν μπορεί να πει ότι η ΔΗΜΑΡ αποτελεί μια νέα δύναμη στο πολιτικό σκηνικό ούτε ότι κομίζει το «νέο». Ο Φώτης Κουβέλης τα τελευταία 20 χρόνια είναι αδιαλείπτως βουλευτής ενώ το ανανεωτικό ρεύμα κυριαρχεί στην εγχώρια πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή τα τελευταία 40 χρόνια. Επιπλέον, ο χώρος αυτός κηρύσσει τη διάθεσή του για συμμετοχή σε μια κυβέρνηση μετεκλογικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, κάτι που προκύπτει είτε δια της ατόπου απαγωγής (αφού δεν έχει φωτογραφίσει ή κατονομάσει κάποια άλλη δύναμη με την οποία θα μπορούσε να διερευνήσει περιθώρια «προγραμματικών συγκλίσεων», ούτε καν με τον «μητρικό» ΣΥΡΙΖΑ) είτε από τις εκάστοτε τοποθετήσεις του Φώτη Κουβέλη, οι οποίες προφανώς δεν είναι «κρυστάλλινες» και κατηγορηματικές, καθώς η εποχή απαιτεί προσεκτικές διατυπώσεις.

Επίσης παρά την εμμονή στην «προτασεολογία» ήδη απ’ την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καταθέσει την τελευταία διετία κάποια πρόταση για τη διέξοδο από την κρίση που να διαφοροποιείται αισθητά από τις τρέχουσες επιλογές και να υιοθετείται από τις μάζες, αλλά κατά κανόνα περιορίστηκε στην εποικοδομητική κριτική, έχοντας ωστόσο ανεβάσει του τόνους τελευταία για τις κοινωνικές συνέπειες της πολιτικής της τρόικας. Κι επιπλέον, όσο το κλίμα ήταν ακόμη υπέρ του μνημονίου υπό την προπαγανδιζόμενη λογική ότι «οι ξένοι θα μας βάλουν σε τάξη», σιγοντάρισε τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ και «σεμνά και ταπεινά» συνέβαλε στην αναπαραγωγή της κοινωνικής ενοχοποίησης.

Ο δε Φώτης Κουβέλης από τα πρώτα βήματα του κόμματος που συνέπεσαν με την απαρχή του μνημονίου, έστρεψε τους προβολείς στο «πελατειακό κράτος» ως έναν από τους παράγοντες της υπερχρέωσης της χώρας, ήτοι το διογκωμένο δημόσιο, κλπ, κ.λπ και ξέχασε, ως αριστερός, να μιλήσει για τη «διαπλοκή».  Στο δε ιδρυτικό του συνέδριο τον Απρίλιο του 2011 παραβρέθηκε ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος μετά την ομιλία του, καταχειροκροτήθηκε...

Πλέον, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις εκλογές αλλά και της στόχευσης για την ανασυγκρότηση του «δημοκρατικού και σοσιαλιστικού χώρου»ανακοινώνει συνεργασίες με πρόσωπα που δραστηριοποιήθηκαν στο ... κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ ή το στήριξαν και δε διαφοροποιήθηκαν, ορισμένοι, παρά πρόσφατα και σε συνθήκες κατάρρευσής του.

Το ερώτημα είναι αν αυτοί που σήμερα επιλέγουν τη ΔΗΜΑΡ στις δημοσκοπήσεις το κάνουν γιατί προβάλλει στη συνείδησή τους ως ένα «ανθρωπινότερο» ΠΑΣΟΚ  ή γιατί θεωρούν ότι είναι πράγματι η «υπεύθυνη αριστερά» με θέσεις που μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα εκτός κρίσης. Από την άλλη, εκείνοι που φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ απογοητευμένοι όχι επειδή απέτυχε στις «μεταρρυθμίσεις» σύμφωνα με την εκσυγχρονιστική κριτική, αλλά επειδή εξόντωσε την κοινωνία και τους ίδιους, και βλέπουν στο Φώτη Κουβέλη έναν ήπιο αλλά και σοβαρό πολιτικό είναι σίγουροί ότι δεν θα βρεθούν από άλλο δρόμο ξανά στο ΠΑΣΟΚ; Γιατί, ο Κουβέλης δεν έχει ξεκόψει ότι δεν θα συνεργαστεί με το «βάρβαρο» κόμμα του μνημονίου (ή τμηματά του που κυριάρχησαν το προηγούμενο διάστημα) το οποίο οι ψηφοφόροι σήμερα απορρίπτουν...

Με άλλα λόγια μπορεί το ΠΑΣΟΚ με τη μορφή που το γνωρίζαμε ως σήμερα να ψυχορραγεί, αλλά  υπάρχει και η «μετεμψύχωση»...

το Μαρικάκι- topontiki.gr