Δυστυχώς (καίτοι εύποροι) επτωχεύσαμεν

Μανώλης Σπινθουράκης
«Δυστυχώς (καίτοι εύποροι) επτωχεύσαμεν». Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του δράματος που εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό στην Ευρώπη με τραγικό, φεύ, πρωταγωνιστή την Ελλάδα. Ένα δράμα που τελειωμό δεν έχει και που η τελευταία πράξη που παρακολουθήσαμε, η χθεσινή σύνοδος του Eurogroup στις Βρυξέλλες, το μόνο αποτέλεσμα που είχε ήταν να αναδείξει την ανάγκη σύγκλησης


....μιας ακόμη έκτακτης συνόδου κορυφής της ευρωζώνης, πυροσβεστικού και πάλι χαρακτήρα.

Κατά βάση οι υπουργοί οικονομίας της ευρωζώνης προσπάθησαν εκ νέου χθες να τετραγωνίσουν τον κύκλο, και φυσικά δεν τα κατάφεραν. Ετσι κατέληξαν σε ένα ανακοινωθέν που λέει ότι στο δεύτερο πακέτο αρωγής προς την Ελλάδα θα πρέπει να συμβάλλουν - βάζοντας το χέρι στην τσέπη - και οι ιδιώτες ομολογιούχοι. Οι υπουργοί ανέφεραν επίσης ότι λαμβάνουν υπόψη τους την απειλή του κ Ζαν Κλοντ Τρισέ ότι, αν οι οίκοι αξιολόγησης χαρακτηρίσουν αυτή τη συμβολή των ομολογιούχων «επιλεκτική πτώχευση», η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πάψει να αγοράζει τους ελληνικούς τίτλους. Στη συνέχεια πήγαν για ύπνο, αφήνοντας τις αγορές να κρίνουν.

Οι αγορές έκριναν ότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και συνέχισαν να ξεφορτώνονται όλα τα κρατικά ομόλογα των χωρών της νότιας Ευρώπης, οδηγώντας την Ιταλία και την Ισπανία σε επιτόκια δανεισμού ανάλογα προς αυτά που είχαν πριν την ένταξή τους στο ευρώ.

Το χθεσινό Eurogroup προσπάθησε φυσικά να διασκεδάσει τις ανησυχίες των αγορών υιοθετώντας κάποιες αποφάσεις τις οποίες αν είχε λάβει ένα χρόνο πριν θα απέδιδαν πολύ περισσότερα απ' ότι σήμερα. Ανακοίνωσε πως θα μειώσει περαιτέρω τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας και θα αυξήσει τα χρονικά όρια απόσβεσης των δανείων, ενώ εμφάνισε και το κερασάκι της τούρτας δηλώνοντας πως δεν αποκλείεται ο αρτισύστατος μηχανισμός σταθερότητας της ευρωζώνης να χρηματοδοτήσει στο μέλλον την Ελλάδα για να επαναγοράσει τα ομολογά της σε τρέχουσες τιμές, δηλαδή σε τιμές πολύ χαμηλότερες από τις άρτιες.

Μόνο που αυτή η απόφαση είναι πλέον ριψοκίνδυνη. Και αυτό, διότι ο εν λόγω μηχανισμός δύσκολα θα εξακολουθήσει να έχει την άριστη πιστοληπτική ικανότητα που έχει σήμερα (δηλαδή τα περίφημα τρία Α των οίκων αξιολόγησης) αν αρχίσει να δανείζεται από τις αγορές για να επαναγ οράζει κρατικά ομόλογα που οι εν λόγω αγορές θεωρούν τοξικά.

Η Ευρώπη βρίσκεται λοιπόν σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο αδυνατεί να ξεφύγει. Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες της δεν φαίνονται ικανές να δούν μακρύτερα από τα σύνορά των χωρών τους και τις εσωτερικές σκοπιμότητες, με αποτέλεσμα να διακυβεύεται πλέον το ευρώ, δηλαδή η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Γερμανία εμμένει -για συμβολικούς μάλλον λόγους - στη θέση «να πληρώσουν και οι τράπεζες», αν και γνωρίζει ότι στην περίπτωση της Ελλάδας το ποσό που θα συγκεντρωθεί δεν θα υπερβαίνει τα 15 δις ευρώ.

Εμφανίζεται επίσης να αποδίδει εξαιρετικά μεγάλη σημασία στο ζήτημα των εσόδων από την «αξιοποίηση» της  δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας, αν και επίσης γνωρίζει ότι η «προίκα της νύφης» δεν είναι και τόσο μεγάλη. Ποσά της τάξεως των μερικών δεκάδων δις ευρώ μπορεί αντικειμενικά να φαίνονται μεγάλα, όμως για τη σημερινή Γερμανία δεν αποτελούν σημαντικά μεγέθη. Αντιθέτω ς αν η κρίση εξαπλωθεί σε όλη τη νότια Ευρώπη τα ποσά που θα απαιτηθούν θα είναι της τάξεως των τρισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία όντως, ούτε η σημερινή Γερμανία, ούτε καμία άλλη χώρα στον κόσμο διαθέτει.
tovima.gr