Ο Δ. Κοτζής ανέδειξε τη συνειδητή απαξίωση, υποστελέχωση και υποβάθμιση του μηχανισμού της Πολιτικής Προστασίας από το αστικό κράτος, πολιτική που εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις στη λογική του «κόστους - οφέλους», ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στις θέσεις του ΚΚΕ για την πρόσληψη και την αντισεισμική προστασία.
Ανέδειξε ότι η σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή φέρνει αντικειμενικά στο προσκήνιο το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας, με συγκεκριμένες προτεραιότητες. Ωστόσο, οι αστικές κυβερνήσεις διαχρονικά αρνούνται στην πράξη να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης των κατασκευών αυτών όπου απαιτείται.
Ετσι, αν και η Ελλάδα είναι η πρώτη σεισμογενής χώρα της Ευρώπης και έκτη στον κόσμο, ο κρατικός μηχανισμός εμφανίζει τραγικές ανεπάρκειες σε όλα τα επίπεδα (κεντρική διοίκηση, Περιφέρειες, δήμοι) στην αντιμετώπιση φυσικών φαινομένων, όπως οι σεισμοί.
Τόνισε πως τόσο οι κεντρικά αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς (ΔΑΕΦΚ, Πολιτική Προστασία, ΕΜΑΚ, Γεωδυναμικό Ινστιτούτο, ΚΤΥΠ - Κτιριακές Υποδομές κ.λπ.), όσο και οι σχετικές υπηρεσίες των δήμων και Περιφερειών έχουν τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή και σε στελέχωση με το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό, ενώ προσδιόρισε ότι οι εξαγγελίες μέτρων που αναγκάζονται να κάνουν διαχρονικά όλες οι αστικές κυβερνήσεις μετά από ένα σοβαρό σεισμικό γεγονός, είναι αποσπασματικές, πρώτης ανάγκης και έχει διαπιστωθεί ότι η υλοποίησή τους, όταν γίνεται, πραγματοποιείται με μεγάλη χρονική καθυστέρηση.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως μετά το μεγάλο σεισμό της Πάρνηθας το 1999 εξαγγέλθηκε ο πρωτοβάθμιος έλεγχος όλων των δημόσιων κτηρίων της χώρας και μέχρι σήμερα, 24 χρόνια μετά, έχει ελεγχθεί περίπου το 25 %!
Τα στοιχειώδη μέτρα που αναγκάζονται να λάβουν οι κυβερνήσεις μετά από έναν σεισμό, δεν συνιστούν σε καμιά περίπτωση ολοκληρωμένη πολιτική αντιμετώπισης και διαχείρισης των φυσικών καταστροφών προς όφελος των λαϊκών αναγκών.
Συνεχίζοντας, επισήμανε ότι η αντισεισμική επάρκεια των υποδομών και των κατασκευών (δημόσιων και ιδιωτικών) δεν αντιμετωπίζεται ως κρατική ευθύνη, ενώ παράλληλα επιχειρείται να τονιστεί η ατομική ευθύνη του ιδιοκτήτη της κάθε κατοικίας γι' αυτή, άρα και για τη στατικότητά της, ως αυτονόητη και με αυτόν τον τρόπο να δοθεί άφεση αμαρτιών στο κράτος και απαλλαγή από τις δικές του ευθύνες.
Στη βάση αυτή, επισήμανε ότι το τι χρηματοδοτείται δεν είναι τυχαίο, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το πακέτο των δισεκατομμυρίων ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ για την Ελλάδα, στο οποίο δεν υπάρχει πρόβλεψη για κάποιο πρόγραμμα αντισεισμικής προστασίας ή κάποια έκτακτη δαπάνη για τους σεισμοπαθείς.
Αναφερόμενος στις θέσεις του ΚΚΕ για την πρόληψη και αντισεισμική θωράκιση, ο Δημήτρης Κουτζής επισήμανε αρχικά ότι σήμερα υπάρχουν τεράστιες τεχνικές και επιστημονικές δυνατότητες για αποτελεσματική αντισεισμική θωράκιση που μπορούν να εφαρμοστούν πλήρως, τονίζοντας ωστόσο ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο «σε μία διαφορετικά οργανωμένη, κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, όπου κριτήριο της ανάπτυξης θα είναι οι λαϊκές ανάγκες και όχι το επιχειρηματικό κέρδος».
Συγκεκριμένα ανέφερε: «Η αντισεισμική προστασία και θωράκιση απαιτεί έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, που να προωθεί ισόρροπα, αφενός δομικού χαρακτήρα, μακροπρόθεσμα μέτρα για την πρόληψη των σεισμικών επιπτώσεων και προστασία των κατασκευών απ' αυτά και αφετέρου μέτρα άμεσης απόδοσης για την καλύτερη αντιμετώπιση της κατάστασης μετά από έναν καταστροφικό σεισμό.
Τον σχεδιασμό αυτόν μπορεί να υλοποιήσει μόνο η κοινωνική κρατική ιδιοκτησία του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που θα κατανέμει σχεδιασμένα την κρατική χρηματοδότηση και το εργατικό δυναμικό, θα προγραμματίζει την υλοποίηση των έργων σύμφωνα με τις επείγουσες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων (π.χ. αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία), θα καλύπτει το σύνολο των φάσεων των δημόσιων έργων στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της λαϊκής οικονομίας και θα εξασφαλίζει τις συνδυασμένες λαϊκές ανάγκες για κατοικία.
Η κοινωνική κρατική ιδιοκτησία μπορεί να περιορίσει δραστικά ζημιές και θύματα και τις τεράστιες δαπάνες που έχουμε ως χώρα για την αποκατάσταση - και αυτή μίζερη, αποσπασματική και ελάχιστη - των καταστροφών από σεισμούς. Τα σημερινά επίπεδα της τεχνολογίας και της τεχνικής επιτρέπουν ένα ανώτερο επίπεδο κάλυψης των προβλημάτων του λαού».
Κλείνοντας την παρέμβασή του, ο Δημήτρης Κουτζής τόνισε ότι για τους εργαζόμενους αποτελεί μονόδρομο η οργάνωση της πάλης για τον ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της εργατικής εξουσίας και υπογράμμισε ότι «μόνο αυτή η ριζικά διαφορετική πολιτική μπορεί να οδηγήσει στη συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών και να ικανοποιήσει το σύνολο των αιτημάτων των εργαζομένων».
Στη βάση αυτή, τόνισε την ανάγκη οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της περιοχής να διεκδικήσουν συγκεκριμένα άμεσα μέτρα για να υπάρξουν υποδομή πρόβλεψης και πρόληψης και πραγματικός εφαρμόσιμος σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου