Έχουμε πόλεμο! Το ανακοινωθέν της κυβέρνησης δεν άφησε και πολλά περιθώρια για παρερμηνείες!
Σαν έτοιμη από καιρό, η κυβέρνηση φέρνει το αντεργατικό νομοσχέδιο έκτρωμα για ψήφιση στη βουλή και επιχειρεί να δώσει τη χαριστική βολή στα εργασιακά δικαιώματα, τις συνδικαλιστικές μας ελευθερίες.
Γιατί μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί ένα «ασφαλές» επενδυτικό περιβάλλον με εγγυημένη κερδοφορία για τα μονοπώλια, τους μεγαλοκαρχαρίες της βιομηχανίας, του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των ξενοδόχων, των τραπεζιτών των μεγάλων μονοπωλίων του εμπορίου.
Μόνο έτσι θα εκταμιευτούν οι παράδες από το πολυπόθητο Ταμείο Ανάκαμψης που βασικό του όρο βάζει το τσάκισμα της τιμής της εργατικής μας δύναμης. Τα συγκροτημένα μας ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. Τη λαϊκή κατοικία. Τις βασικές μας ελευθερίες στον τόπο δουλειάς.
Μόνο έτσι θα καταφέρει να ξεπεράσει τη νέα μεγάλη κρίση που περνάει δέκα μόλις χρόνια μετά την προηγούμενη που έφερε άλλο ένα πετσόκομμα. Φόρτωσε στις πλάτες μας τα βάρη για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Σήμερα η γενιά των 700 ευρώ γίνεται η γενιά των 700 ρεπό!
Δε θα τους περάσει!
Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας, έχει μέχρι σήμερα κοντράρει και αντιπαλέψει θεούς και δαίμονες. Έχει ακυρώσει στην πράξη ψηφισμένους νόμους και επίδοξα νομοσχέδια που έμειναν στα χαρτιά και μάλιστα σε συνθήκες που η υπόλοιπη Ευρώπη εφάρμοζε ήδη της βέλτιστες Ευρωπαϊκές πρακτικές με τη διευθέτηση και το καθεστώς που προσπαθούν να μας επιβάλουν να είναι καθεστώς στις μεγάλες ανεπτυγμένες χώρες του Βορρά που τόσο μας διαφημίζουν ως πρότυπα.
30 χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις πολιτικές κατευθύνσεις που την ακολούθησαν και την εξειδίκευσαν, τους τσούζει που μία θράκα άνθρωποι στην Ευρώπη και τον κόσμο έγιναν φάρος! κράτησαν παρά τον αρνητικό συσχετισμό στο κίνημα και τις πιέσεις τις καθημερινότητας, της ανεργίας, της ανέχειας για την εργατική λαϊκή οικογένεια.
Κράτησαν με αγώνες, με απεργίες όταν οι εκάστοτε κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων απαντούσαν με χημικά, με πολιτική επιστράτευση απεργών, με όλο και περισσότερους τρομονόμους. Με καταστολή που ζήσαμε στο πετσί μας τόσο επί κυβέρνησης ΝΔ όσο και επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, οικουμενικές και πάει λέγοντας.
Τα συνδικάτα, οι συνδικαλιστές που αγωνίζονται με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, κράτησαν με τον αγώνα και την πάλη τους μία υποτυπώδη κανονικότητα κόντρα στην ευελιξία, με σταθερά το 8ωρο 5νθήμερο 40ωρο, ακόμα και σήμερα που σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα ανάμεσα σε μικρές ηλικίες και σε κλάδους που είναι ασυνδικάλιστοι, καταπατάται.
Άλλωστε πάντα ήταν και πάντα θα είναι στο στόχαστρο της εργοδοσίας η κατάργησή του, η επιμήκυνσή του απλήρωτου χρόνου εργασίας μέσα στη μέρα για κάθε εργαζόμενο.
Με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το πιάτο το φαγητό, τα απολύτως απαραίτητα για να δουλέψουμε και την επόμενη μέρα, να συντηρήσουμε εύρωστη τη δύναμή μας και να αναθρέψουμε τη νέα βάρδια των εργατών που έρχεται πίσω μας, το μεροκάματό μας το βγάζουμε με το παραπάνω στις πρώτες ώρες του 8ωρου.
Όλος ο υπόλοιπος χρόνος είναι δωρεάν εργασία. Αυτή τη δωρεάν εργασία θέλουν να εκτινάξουν στα ύψη!
Πάντα ήταν και θα είναι στο στόχαστρο οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ας μην έχουμε αυταπάτη. Το σύνθημα της εξυγίανσης του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα δεν έχει σκοπό να καθαρισει τη βρώμα και τη δυσωδία της συνδικαλιστικής μαφίας της ΓΣΕΕ. Τους Παναγοπουλαίους τους Κιουτσούκηδες, τους Βασιλακόπουλους και το σινάφι τους.
Δεν ήρθε για να βάλει τέλος στα προνόμια της εργατικής αριστοκρατίας που βρίσκει στο έκτρωμα αυτό πλευρές που μπορούν να βελτιωθούν. Που το θεωρεί βάση για συζήτηση. Που θεωρούσε γελοιότητες την προσπάθεια που εκφράστηκε για οργάνωση της πάλης με την απεργία της 6ης Μάης αλλά και αυτή της 26ης Νοέμβρη.
Τότε που Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και συνδικάτα πήραν την υπόθεση στα χέρια τους και παραμέρισαν στην πράξη την έκθετη ΓΣΕΕ. Τη ΓΣΕΕ που στην απεργία τραγέλαφο της πρωτομαγιάς στης 4 Μάη δε γέμιζε με τις κεντρικές τις συγκεντρώσεις ούτε καφετέρια με τραπεζάκια αραιωμένα λόγω πανδημίας!
Ήρθε για να περιορίσει κι άλλο το δικαίωμά μας στην απεργία. Την οργάνωση του αγώνα. Ήρθε για να βάλει κι άλλα εμπόδια στην απόφαση των πρωτοβάθμιων για απεργία, να περιορίσει το δικαίωμα των εργατικών κέντρων και των ομοσπονδιών να καλύψουν με απόφαση για απεργία εργασιακούς χώρους.
Να φέρει σιγή νεκροταφείου σε συνέχεια του νόμου Αχτσίογλου που έβαλε μία σειρά περιορισμούς για την απόφαση των πρωτοβάθμιων να καλέσουν σε απεργία με προϋπόθεση τη σύμφωνη γνώμη του 50+1 σε ένα κλαδικό στο νομό της Εύβοιας.
Τη στιγμή που ένα 18% του πληθυσμού είναι ανεκτό να εκλέγει κυβέρνηση! Σε συνέχεια του νόμου για τις διαδηλώσεις και των ποινικών διώξεων που απειλούν τους προέδρους σωματείων, τους επικεφαλής κινητοποιήσεων, τσουβαλιάζοντας το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με τους μπαχαλάκηδες που χρόνια τώρα ανενόχλητοι κυκλοφορούν για να προβοκάρουν μεγάλες εργατικές λαϊκές διαδηλώσεις.
Ήρθε να κάνει νόμο για όλους, αυτό που νομοθέτησε πριν λίγα χρόνια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου των νοσοκομειακών γιατρών. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα τη διευθέτηση που ψήφισε το ΚΙΝΑΛ το 2011. Σήμερα σε συνθήκες πανδημίας τα οφειλόμενα ρεπό και η διπλοβάρδια στα νοσοκομεία της χώρας πάνε σύννεφο.
Την κατάργηση της Κυριακής αργίας που ξεκίνησε δειλά -δειλά τη δεκαετία του 2000 και που έγινε καθεστώς για 32 Κυριακές το χρόνο στο εμπόριο επί αριστερής διακυβέρνησης!
Θα πει κανείς ότι αυτά τα μέτρα έχουν περπατήσει ήδη στη ζωή.
Στον κλάδο του μετάλλου στην Εύβοια ξέρουμε καλά τι σημαίνει να δουλεύεις το διάλειμμα. Το εφαρμόζει χρόνια τώρα η SABO (σαν προσωρινό μέτρο) και κερδίζει 30 λεπτά εργασίας από 200 εργαζόμενους ή αλλιώς 100 εργατοώρες ή 12,5 οκτάωρα τη μέρα μόνο από αυτό! Χώρια την τηλεεργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες των εργαζόμενων που βαφτίζει στελέχη και είναι πάρα πολλοί. Χώρια την τηλεεργασία και τόσα άλλα.
Στις εργολαβίες τα έναντι πάνε και έρχονται στις αμοιβές και άντε να βγάλεις άκρη ποιος αμοίβεται την υπερωρία και πόσο όταν στο τέλος του μήνα δεν μπορείς να λογαριάσεις. Χώρια τις επιφυλακές Σαββατοκύριακα.
Στον Παπαδιόχο όλοι οι νέοι μπαίνουν στις βούτες του θανάτου με βασικό μισθό, και σαν αντιστάθμισμα παίρνουν κουπόνια ανάλογα με το πώς θέλει ο εργοδότης να τους δωρίσει το κάτι παραπάνω τον καθένα ξεχωριστά. Έτσι το διαίρει και βασίλευε συνεχίζει ακάθεκτο.
Για να μην πούμε για τις υποχρεωτικές άδειες, την παρότρυνση για μη χρήση της άδειας ειδικού σκοπού, για τις αναστολές εργασίας που επιβλήθηκαν σε προσωπικό σε αλουμινάδικα, συνεργία, μικρότερες επιχειρήσεις ενώ οι συνάδελφοι εργάζονταν κανονικά.
Είναι όμως το ίδιο συνάδελφοι;
Είναι το ίδιο να διεκδικείς αμοιβή για υπερωρίες έστω και σε τριμερή από το να μην κατωχυρώνεται η αμοιβή σου με νόμο του κράτους;
Είναι το ίδιο να λες ότι υπάρχει έστω αυτό το υποστελεχωμένο Σώμα επιθεώρησης εργασίας να απευθυνθείς και το ίδιο να σου λένε ότι είσαι ίσος προς ίσο με τον εργοδότη (με την ανεργία να καλπάζει) και πήγαινε να λογαριαστείς στα κοινά δικαστήρια;
Ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν είναι το ίδιο. Και γι αυτό δεν μπορούμε να αφήσουμε να περάσει αυτό το έκτρωμα.
Όχι μόνο με τις συγκεντρώσεις μας, όχι μόνο με τη συμμετοχή μας στην απεργία
Αλλά και βάζοντας τα θεμέλια για την ανασύνταξη των συνδικάτων. Για να αγκαλιάσουν τα νέα παιδιά, τη νέα βάρδια.
Δεν είναι πρόβλημα που το εργατικό κέντρο του Αλιβερίου απαξιώνεται χρονια; Δεν είναι πρόβλημα να απωθεί κάποιον ακόμα και να το πλησιάσει με την εγκατάλειψη που το χαρακτηρίζει;
Δεν είναι πρόβλημα που η νέα βάρδια δε γνωρίζει, δεν εμπιστεύεται τα συνδικάτα και την πάλη;
Δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να βάλουμε μποστά για να λυθεί εδώ και τώρα η υπεράσπιση του 8ωρου σαν ελάχιστη προσφορά της μίας γενιάς στην επόμενη που έρχεται;
Γιατί οι νέοι και οι νέες που βγήκαν στην παραγωγή μετά το 2000 τι τάχα έχουν να αντιμετωπίσουν;
Τη μια κρίση πίσω από την άλλη.. την εργοδοτική αυθαιρεσία. Το ξεσάλωμα των μαφιόζων της ΓΣΕΕ και των στηριγμάτων τους που θέλουν να γίνουν μανατζέρια στη θέση των μάνατζερ και να μας μυήσουν στην κουλτούρα της υποταγής.
Λες και αφεντικά και εργάτες μπορούν ποτέ να είναι από την ίδια πάντα!
Κλιμακώνουμε τη δράση μας! Θα δώσουμε νέο αγωνιστικό ραντεβού όταν το ν/σ θα πηγαίνει για ψήφιση.
Αλλά και υπόσχεση ότι αυτή η μάχη θα είναι αφορμή να ξαναζωντανέψουν τα συνδικάτα μας!
Θα αγκαλιάσει η παλιά βάρδια τη νέα!
Θα τσακίσουμε την απογοήτευση που φωλιάζει στους συναδέλφους μας. Απογοήτευση που πώς να μην καλλιεργηθεί όταν η ίδια η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ αλλά και ορισμένα εργατικά κέντρα και Ομοσπονδίες, οι δυνάμεις του συμβιβασμού στα πρωτοβάθμια προσπαθούν να μην ανόιξει ρουθούνι!
Απάνω τους
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο έκτρωμα
7ωρο 5νθήμερο 35ωρο σε εβδομαδιαία βάση καθορισμένο
Να παρθούν πίσω όλοι οι αντεργατικοί νόμοι όλων των κυβερνήσεων. Του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ. οι νόμοι τις ευελιξίας! Ο μνημιώδεις νόμος Βρούτση Αχτσίογλου! Οι νόμοι και οι διατάξεις που μας κατσικώθηκαν ως προσωρινοί με αφορμή την πανδημία!
Κάτω τα χέρια από τις συνδικαλιστικές μας ελευθερίες! Το δικαιώμα στην απεργία
Καλήν αντάμωση στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου