Με την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων για την διασπορά της πανδημίας και την αναστολή της λειτουργίας των καταστημάτων καφε-εστίασης, οι πολίτες κατέκλυσαν πλατείες, πάρκα, πεζόδρομους και παραλίες για να συναντηθούν, να συνομιλήσουν, να αθληθούν και να διασκεδάσουν.
Ο δημόσιος χώρος βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο όχι μόνο της ψυχαγωγίας, αλλά γενικά του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι.
Λέγεται και όχι αβάσιμα ότι η πανδημία θα επηρεάσει την ζωή μας στο μέλλον. Στο πλαίσιο αυτό, είναι βέβαιο ότι θα επαναπροσδιοριστεί και η σχέση μας με την πόλη, γεγονός που θα ενισχύσει την κουλτούρα του δημόσιου χώρου.
Η συνθήκη που υπήρχε στις σύγχρονες πόλεις, ότι κατοικούμε σε μικρά διαμερίσματα, απολαμβάνοντας την ίδια στιγμή μεγάλους κοινόχρηστους χώρους αναμένεται να αποκτήσει νέο περιεχόμενο.
Με την παρούσα παρέμβαση επιθυμώ να ανοίξει και στην Χαλκίδα μία πλούσια και πολυεπίπεδη συζήτηση για το αστικό τοπίο. Και βέβαια στη συζήτηση αυτή προσέρχομαι με αποκρυσταλλωμένες απόψεις ως μόνιμος κάτοικος, περιπατητής και ποδηλάτης. Πολλές από τις απόψεις μου αυτές τις υλοποιήσαμε μαζί με τους συνεργάτες μου κατά την διάρκεια της δημοτικής μας θητείας.
Σε μια δημοτική περίοδο που δώσαμε ιδιαίτερη έμφαση στον δημόσιο χώρο. Από το να δημιουργήσουμε νέους κοινόχρηστους χώρους μέχρι να τοποθετήσουμε υπαίθρια όργανα άθλησης στον Βούρκο, το Δέλτα, το Αλσύλλιο και αλλού.
Ενίοτε υπήρξαν και λυσσαλέες αντιδράσεις, όπως για παράδειγμα στην πεζοδρόμηση της οδού Αβάντων.
Σήμερα, όμως, όλοι αντιλαμβανόμαστε την ορθότητα της επιλογής. Το δίκτυο πεζοδρόμων του εμπορικού κέντρου προσελκύει δημότες και επισκέπτες. Το ίδιο και η βιοκλιματική πλατεία στο ταχυδρομείο, που αναδείχθηκε τελευταία σε σημείο αναφοράς της πόλης.
Ως γνωστόν, είχαν προηγηθεί οι αστικές αναπλάσεις στην Αγ. Βαρβάρα, το Τζαμί, την πλατεία Φριζή, αλλά και αντίστοιχες παρεμβάσεις σε όλες τις γειτονιές της πόλης.
Για παράδειγμα, στην αστική ενότητα Αγ. Σπυρίδωνα, Μπαταργιά, Αγ. Κωνσταντίνου και Βούρκου, με την κατασκευή κοινοχρήστων χώρων μεγάλης κλίμακας. H πόλη της Χαλκίδας είναι προικισμένη με φυσικές καλλονές.
Η πανέμορφη ακτογραμμή της αποτελεί ένα προνομιακό πεδίο διαμόρφωσης αστικού τοπίου. Προς την κατεύθυνση αυτή, κρίνω επαινετή την διεξαγωγή του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την αναμόρφωση του παραλιακού μετώπου από τα Τένις μέχρι την Σουβάλα.
Επίσης, η Χαλκίδα έχει το πλεονέκτημα να διαθέτει έναν σημαντικό πνεύμονα πρασίνου στον αστικό της πυρήνα. Για τον λόγο αυτό, θεωρώ επιβεβλημένη την δημοτική φροντίδα για το Αλσύλιο της Κανήθου.
Αλλά και γενικά, ο Δήμος Χαλκιδέων θα πρέπει να προχωρήσει στον μεσομακροπρόθεσμο επανασχεδιασμό του αστικού δημόσιου χώρου με την υιοθέτηση μιας περιβαλλοντικής στρατηγικής, που θα ενισχύει την ταυτότητα της πόλης.
Στο πλαίσιο αυτό, ξεχωρίζω το σημαντικό έργο της ανάπλασης των οδών Ελ. Βενιζέλου, 28ης Οκτωβρίου και Αρεθούσης.
Ένα έργο που ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε στην δημοτική μας θητεία, αποσκοπώντας στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα και ανταγωνιστικότητα της Χαλκίδας. Περαιτέρω, θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε όλοι μας προς την κατεύθυνση της επανάκτησης του δημόσιου χώρου, αποτρέποντας συμπεριφορές αυθαίρετης οικειοποίησης και καταλήψεων σε πεζοδρόμια, πάρκα και πλατείες.
Άλλωστε, η μετά COVID εποχή θα αποτελέσει και μια ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουμε τον δημόσιο χώρο, με όρους που θα συμβάλλουν στην αειφορία και την βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Υ.Γ.: ο τοπογράφος μηχανικός Γιώργος Πανοτόπουλος, που έφυγε πρόωρα και αναπάντεχα, υπήρξε ένας ενεργός πολίτης και υπερασπιστής του δημοσίου χώρου της Χαλκίδας. Δυστυχώς, αυτή η δύσκολη περίοδος δεν μας επέτρεψε να πούμε το αντίο του αποχαιρετισμού σε προσφιλή μας πρόσωπα.
Έτσι, για να τιμήσω την μνήμη του θέλησα να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές. Διότι, η απόδοση τιμής στον νεκρό, όχι μόνο είναι οφειλόμενη, αλλά επανανοηματοδοτεί την εξέλιξη της ζωής και την πορεία των επερχόμενων γενιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου